Ja inkwizytor. Głód i pragnienie
Jacek Piekara

Pierwsza część "Wiewióreczka", która nie zasłużyła nawet na miano opowiastki, była... nudna, bezsensowna i wręcz głupia. Mordimer, który jak pamiętamy z poprzedniej części, pracuje dla innego inkwizytora mistrza Dopplera i dostał nowe zlecenie - ma wydobyć od pewnego człowieka ukradzione złoto spółki, która powierzyła mu swoje fundusze. Tomasz Purcell (zwany też Świńskim Ryjem) zgadza się wyjawić Mordimerowi miejsce ukrycia złota w zamian za ochronę i bezpieczne opuszczenie miasta. Wszystko przebiega sprawnie, Mordimer przy okazji zażądał także zapłaty za swoje "usługi ochroniarskie" (bo przecież mógł go oddać w ręce zdenerwowanych i oszukanych mężczyzn-biznesmenów) i tutaj Purcell zaczął kombinować. Summa summarum udało mu się wyjechać, inkwizytor uznał sprawę za zamkniętą, jednak dostał wezwanie od swojego szefa. Okazało się bowiem, że przebiegły oszust zostawił podrobione i sfałszowane kwity i tak naprawdę nie oddał majątku jego właścicielom. Mężczyźni chcieli ponownie wynająć inkwizytorów, jednak Doppler wpadł na lepszy pomysł, który jego sługa Mordimer pokornie musiał zrealizować. Ostatecznie Bosch (czyli zleceniodawca i nasz książkowy bogacz) został oskarżony o fałszowanie dowodów przeciwko Purcellowi i zgodził się na pełną współpracę ze Świętym Officjum, byle tylko nie mieć procesu. Mordimer dostał i wynagrodzenie i przekazany w pozłacanej figurce wiewiórki "dług" spłacony przez Tomasza. Nic konkretnego się tu nie działo i zastanawiam się po co w ogóle to "opowiadanie" znalazło się w tej książce... Szczęśliwie druga część była ciekawsza! Tutaj Mordimer dostał zlecenie na odnalezienie młodej dziewczyny, krewnej swojego szefa Dopplera. Początkowo Mordimer zostaje odprawiony, jednak jak już wdrożył się w śledztwo, zaczął odkrywać coraz to nowsze tajemnice i rewelacje. W zniknięcie dziewczyny może być zamieszany miejscowy bogacz - Wentzel. Mężczyzna próbuje na naszym inkwizytorze łapówkarstwa. W zamian za nieujawnianie Świętemu Officjum tajemniczej śmierci jednego z jego "osiłków" (w którą zamieszany był demon), Mordimer mógł sam rozwikłać tę sprawę i sam rozprawić się z... siłą nieczystą. Jako, że Mordimer to także jurny młodzieniec, oczywiście musi mieć jakąś kobietę na wyłączność - siostrę bliźniaczkę zaginionej Hildy, czyli Ingę. Poznaje nowe fakty, jak zawsze w tle pojawia się zło/magia/demony, co usprawiedliwia jego działania jako inkwizytora. Tym razem musi zmierzyć się z demonem, który... zabija ludzi w dość osobliwy sposób - wysysa z nich życie i zostawia ciała ofiar w postaci "szkieletowej". Pojawia się także kwestia ożywiania trupów, która nie dość, że nie należy do zbyt moralnych, to dodatkowo (co Mordimer wyjaśniał zainteresowanemu tym procederem Wentzelowi) ani nie było praktyczne, ani nie rokujące zbyt dobrze na przyszłość, bo taki "żywy trup" musiał być karmiony kolejnymi ofiarami albo po prostu najnormalniej w świecie jego ciało zaczynało gnić. Jestem ciekawa, czy obietnica, jaka została złożona Mordimerowi na sam koniec książki, zostanie zrealizowana i nasz Inkwizytor dostanie w końcu wymarzony awans i będzie należał do elitarnego grona mistrzów... No i na koniec... demon wysysający życie z innych był jednym z ciekawszych pomysłów Piekary, jednak... szkoda, że połączył go z takim a nie innym wątkiem i "otwierającym" opowiadaniem, bo całość wypadła bardzo przeciętnie. Reasumując... ta część zasługuje tylko na słabą czwóreczkę, a szkoda, bo gdyby nie ta nieszczęsna Wiewióreczka, byłoby o wiele, wiele lepiej i ciekawiej.

Informacje dodatkowe o Ja inkwizytor. Głód i pragnienie:

Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: 2014-02-28
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788375749779
Liczba stron: 352
Dodał/a opinię: Marta Olszewska