To już drugie wydanie tej pozycji na polskim rynku. Wcześniej książka ukazała się w 2005 roku pod skrzydłami Rebisu. I przyznam się, że jak ją czytałam to miałam wrażenie, że już ją kiedyś poznałam. Przypominały mi się niektóre zdarzenia, zachowania bohaterów. Jednak nie do końca byłam pewna, czy to "ta" książka. Wiele powieści jest przecież do siebie bardzo podobnych. Jednak wraz z zagłębianiem się w utwór pojawiało się coraz więcej elementów wskazujących jednak na to, że to jednak ta sama, znana mi już historia. Szkoda, że wydawnictwo nigdzie nie wspomniało o tym, że ten tytuł już kiedyś został wydany w Polsce...
Czuję się tą historią przytłoczona. Niektórzy mogą nawet nazwać ją melodramatyczną. Główna bohaterka leży w śpiączce w szpitalu, a narracja w tym czasie przemyka od teraźniejszości do przeszłości. Odkrywa okoliczności, które doprowadziły do "tego" dnia. Historia rozwija się poprzez kawałki rozmów i wspomnień, powolne ujawnianie doświadczeń, zmagań i relacji międzyludzkich. A im więcej postacie mówią, tym bardziej wydają się skryte. W międzyczasie autorka ukazuje różne poziomy świadomości głównej bohaterki. Historia przeskakuje w czasie i przeplata wiele punktów widzenia. Unaocznia piękno ludzkiej głębi psychologicznej.
Jednak mam wrażenie, że pisarka połączyła w głównej bohaterce zbyt wiele różnych wyidealizowanych postaci. Męczenniczkę, księżniczkę lodu, silną i namiętną buntowniczkę, i niestabilną psychicznie kobietę. Szczerze mówiąc to wygląda na to, że pisarka miała dość spory problem z integracją tak różniących się cech w osobowości jednej postaci. Najbardziej zdziwiły mnie fragmenty, które dotyczyły zainteresowania płci przeciwnej osobą Alicji. Wydały mi się nieco przesadzone. Kobieta wydaje się mieć jakiś tajemniczy urok, który sprawia, że każdy "osobnik" od razu staje się w niej obsesyjnie zakochany.
Czułam, że niektóre z wydarzeń, które tu przytoczono mogły zostać pominięte. Szczególnie okoliczności poznania się rodziców Alice. Ponadto postacie były często umieszczane w dziwnych lub szokujących sytuacjach, ale niewiele z tego wynikało. Trochę zaskoczyło mnie, że kwestia tego co zobaczyła główna bohaterka i jednocześnie co zapoczątkowało tę historię okazało się nie być sednem tej powieści. Muszę podkreślić również, że do tej pory zastanawiam się jakim sposobem Alice to zobaczyła. Rozumiem, że początek miał być w zamyśle pisarki bardzo tajemniczy, ale moim zdaniem całe zdarzenie brzmi niewiarygodnie. I jeszcze na dokładkę autorka zaserwowała tu jednowymiarowy romans. Miłość doskonałą. Coś na kształt niekończącego się miesiąca miodowego. To właśnie ten wątek jest najbardziej tu eksponowany.
Nie ma tu również stałej formy narracji. Zmienia się ciągle z pierwszoosobowej na trzecioosobową. Dodatkowo nie zawsze wiedziałam, gdzie na osi czasu opowieści obecnie jestem i co doprowadziło do tego stanu rzeczy, więc stale byłam jakby w trakcie "składania" tej historii. Czasami się również trochę niecierpliwiłam, ponieważ pragnęłam dowiedzieć się czegoś więcej o jej przyszłości lub teraźniejszości. A trzeba podkreślić, że akcja w książce posuwa się bardzo powoli. Na szczęście było kilka scen, które mnie trochę rozśmieszyły. Muszę przyznać, że niełatwo się to czyta. Czułam się jakby leżały przede mną kawałki układanki, ale ja nie miałabym bladego pojęcia co ma z nich powstać...
Informacje dodatkowe o Kiedy odszedłeś:
Wydawnictwo: Sonia Draga
Data wydania: 2015-07-08
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 408
Dodał/a opinię:
Agnieszka Chmielewska-Mulka
