KUP TERAZ

Kolor herbaty
Hannah Tunnicliffe

Ocena: 4.67 (3 głosów)

opis

"Kolor herbaty" obfituje w mnóstwo trudnych tematów. Historie kobiet - stałych bywalczyń, jak i pracownic kawiarni, chwytają za serce, wyciskają łzy, skłaniają do przemyśleń i wzbudzają szereg emocji, począwszy od żalu i współczucia, na złości skończywszy. Wielkie brawa należą się Hannah Tunnicliffe za fenomenalne ubranie myśli w słowa i oddanie za ich pomocą wszelkich uczuć głównej bohaterki. W różnych momentach, zależnie od aktualnych przeżyć Grace, z kart powieści wylewa się tęsknota, obawa, rozpacz, znacznie rzadziej spokój czy euforia. I mnie udzielały się emocje towarzyszące bohaterce. Kiedy szlochała, płakałam i ja. Kiedy się bała, ja z niepokojem, zaciskając kciuki, przewracałam kartki powieści w nadziei, że wszystko się dobrze potoczy. Gdy Grace czuła się szczęśliwa, cieszyłam się jej samopoczuciem. Prócz niepłodności, z którą musi pogodzić się główna bohaterka, w powieści pojawiają się również skomplikowane relacje rodzinne, zdrada, przemoc domowa, śmierć, wykorzystywanie kobiet do pracy za marne grosze, zemsta, nieplanowane macierzyństwo. Historie każdej postaci wydają się niezwykle okrutne i niesprawiedliwe, a tak naprawdę, podobne sytuacje mogą się przydarzyć każdemu - niezależnie czy mieszka w Chinach, czy w jakimkolwiek innym zakątku naszej planety. To nie jest zła powieść. Nie, jest bardzo dobra, znakomicie napisana. To nie tak, że "Kolor herbaty" nie przypadł mi do gustu, w żadnym wypadku. Nie byłam zwyczajnie nastawiona na to, że książka może się okazać tak pełna goryczy, z nielicznymi tylko przebłyskami radości. Doceniam pomysł autorki, wykreowanie oryginalnych bohaterów, stworzenie nieszablonowej, nieprzewidywalnej pod każdym względem książki. Żałuję jednak, że przeczytałam ją, akurat będąc w nastroju na coś lżejszego. Gdybym sięgnęła po nią w odpowiednim momencie, przygotowawszy się na tak trudną powieść, najprawdopodobniej byłabym zachwycona jeszcze bardziej. Na tę chwilę, mogę nazwać "Kolor herbaty" jedną z najbardziej inteligentnych i poruszających znanych mi książek obyczajowych. Li i jedynie. Kto wie, może pewnego ponurego, deszczowego dnia, ta powieść znalazłaby się na szczycie mojego prywatnego rankingu?