Małe wielkie rzeczy
Jodi Picolut

Gdy zaczynałam czytać najnowszą powieść Jodi Picoult "Małe wielkie rzeczy", nie zdawałam sobie sprawy, że tak bardzo zmieni się moje dotychczasowe zdanie na temat rasizmu i sposób postrzegania osób o odmiennym od mojego kolorze skóry. Im więcej stron było za mną, a niemal same się przewracały, tym bardziej docierała do mnie przykra prawda zawarta w książce: rasizm to nie tylko jawna nienawiść do innych ludzi, ale istnieje też zjawisko zwane rasizmem biernym. Oznacza to, że to do jakiej należymy rasy, ustawia nas z góry na wygranej lub przegranej pozycji. I wcale nie chodzi o to, że trzeba nie lubić, żywić niechęć. To są czasem najzwyklejsze sytuacje, w których możemy wykorzystać nasze przywileje bo mamy taki, a nie inny kolor skóry. A poza tym, gdy ktoś nas pyta o to czy jesteśmy tolerancyjni, odpowiadamy "Jasne, nie mam z tym problemu"? No właśnie. MY z tym nie mamy problemu i to MY jako większość akceptujemy kogoś innego od nas, nie odwrotnie. Taki właśnie przypadek autorka pokazała w swojej najnowszej powieści. Narracja w książce jest prowadzona przez trzy osoby: Ruth - afroamerykańską pielęgniarkę, oskarżoną o zabicie noworodka, Turka - członka białej supremacji i ojca dziecka oraz Kennedy - prawniczkę, która podejmuje się obrony Afroamerykanki przed sądem. Powieść jest podzielona na rozdziały, których nazwy wzięły się od kolejnych faz porodu. Wchodząc w świat czarnoskórej Ruth, można odnieść wrażenie, że to nieustanna walka. Walka z uprzedzeniem, podejrzliwością, nienawiścią. Walka o lepszy byt dla syna, walka z samą sobą. Oszukiwanie się, że nie ma podziałów i różnic. Ruth i jej siostra stanowiły w tym przypadku świetny kontrast . Adisa nie próbowała, tak jak Ruth, żyć wśród białych i udawać, że jest taka sama jak oni. Nie chciała narażać się na upokorzenia, takie jak np. przeszukiwanie torby po zrobieniu zakupów czy ostentacyjne odsuwanie się od niej w komunikacji publicznej. Takie sytuacje nierzadko spotykały główną bohaterkę, mieszkającą w dzielnicy gdzie przeważającą część mieszkańców stanowili biali, co sprawiało, że jeszcze bardziej chciała udowodnić, że to czysty przypadek i nikt wobec niej nie zachowuje się tak z powodu uprzedzeń. A te właśnie uprzedzenia, a raczej silna nienawiść, zapoczątkowały wydarzenia, których finał rozstrzygnął się w sądzie. Rozdziały, w których narratorem jest Turk Bauer to po prostu morze nienawiści. Ziarno gniewu zostało w jego przypadku zasiane w dzieciństwie, kiedy jako jedenastoletni chłopiec uczestniczył w rozprawie o zabicie brata - Tanner zginął w wypadku, w którym brał udział czarnoskóry mężczyzna. Potem życie Turka to niemal nieustanne pasmo agresji. Bauer, często za pomocą pięści, prezentował innym swoje poglądy. To właśnie sprawiło, że mimo tragedii jaka go dotknęła, nie potrafiłam współczuć mu straty syna. Kennedy z kolei to jedna z moich ulubionych postaci w tej książce (oprócz jej męża Micaha, który, mimo bycia na drugim planie, wzbudził moją absolutną sympatię). Jej zmiana sposobu postrzegania rasizmu sprawiła, że się z nią bardzo utożsamiłam. Bo ona też myślała, że nie jest rasistką, że jest tolerancyjna. Ale gdy przeniknęła głębiej do świata Ruth, zrozumiała w jakim jest błędzie. Ta powieść jest ważna. Doskonale ukazuje jak funkcjonują rasistowskie ugrupowania, jak wygląda życie osoby, której jedynym "grzechem" jest kolor skóry i jest też pewnym drogowskazem, impulsem do przemyśleń na temat uprzedzeń. Cieszę się, że powstała i że mogłam ją przeczytać, a czytało się wybornie, po prostu płynęłam. Żałuję, że wcześniej nie przeczytałam żadnej książki Jodi. Jeśli pozostałe są napisane takim stylem, to się za nie biorę!

Informacje dodatkowe o Małe wielkie rzeczy:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2017-04-11
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788380971127
Liczba stron: 608
Tytuł oryginału: Small Great Things
Dodał/a opinię: KaSta