Milcząca dziewczyna
Tess Gerritsen

Nie muszę przedstawiać sylwetki autorki, gdyż jak wiadomo nie jest to pierwsza jej książka, którą tu recenzuję. Ale kilka słów o fabule

.

Akcja zaczyna się w chwili, gdy na dachu jednego z budynków w bostońskim Chinatown policja odnajduje ciało zamordowanej kobiety. Zbrodnia jest o tyle zagadkowa, gdyż morderca okazał się wyjątkowo brutalny. Kobiecie z chirurgiczną precyzją zabójca odcina dłoń i podcina gardło. Sprawą zajmują się detektyw Jane Rizzoli oraz patolog sądowy Maura Isles. Z początku sprawa wydaje się z góry skazana na niepowodzenie, bo jedynym śladem jest dziwna sierść na ciele ofiary. Jednak drogą dedukcji i adresem wpisanym w GPS w samochodzie denatki, detektyw Jane Rizzoli dociera do szkoły walki Bushu, której właścicielką jest Iris Fang. Iris ma za sobą traumatyczne przeżycia. 19 –cie lat temu jej mąż oraz troje innych przypadkowych gości restauracji Czerwony Feniks zostają zastrzeleni przez kolegę z pracy- kucharza imigranta.  Iris także utraciła córkę, która dwa lata przed śmiercią jej męże, zaginęła jako nastolatka. Śledztwo się komplikuje, gdy na światło dzienne wychodzą nowe fakty : Krewni zamordowanych w restauracji umierają w dziwnych okolicznościach, a córka jednej z ofiar również zostaje porwana jak córka Iris. Co łączy te sprawy? Kim jest zabójca kobiety z dachy? Czy zabójca to człowiek czy tajemnica istota, która mści się za grzechy przeszłości?

Przyznam, że jest to najlepszy thriller autorki jaki do tej pory czytałam. Fabuła wciągnęła mnie od razu. Zmieniające się tempo akcji, ślepe zaułki, nowe tropy, niedomówienia oraz  przeżycia wewnętrzne bohaterów sprawiła, że kompletnie przepadłam.  Bardzo bym chciała ,by pisarka zachowała ten styl. Wielką zaletą  jest brak wątku miłosnego, oraz polowań zabójcy na policjantów. Nic nie wybucha, nie ma niepotrzebnych wątków. Wszystko jest gruntowanie przemyślane i po nici do kłębka czytelnik dociera do zaskoczenia, które sprawiło, że opadła mnie szczęka. Takiego obrotu spraw nie spodziewałam się i dla tego polecam każdemu, kto lubi zadziwiające zaskoczenia.

Warto wspomnieć o sposobie narracji. Jest ona dwustronna. Całą akcję opowiada czytelnikowi narrator, ale historię Iris opowiada ona sama. Iris odsłania całą siebie, swój ból po utracie bliskich, ale także relacje  z innymi rodzinami ofiar z restauracji Czerwony Feniks, co sprawia, że czytelnik wczuwa się w jej sytuacje i jej współczuje.

Lektura ta jest godna uwagi, gdyż jest naprawdę świetna. Polecam