Mistyfikacja
Harlan Coben

Laura Ayans to była modelka i właścicielka domu mody Svengali. Młoda, szczęśliwa, zakochana po uszy w Davidzie Baskinie, gwieździe ligii NBA. Wydają się być stworzeni dla siebie. Niestety sielankę, przerywa tragiczny wypadek, który kończy ich miesiąc miodowy. Nagle zniknięcie Davida, powoduje zamieszanie w życiu Laury. Wszystko wskazuję na to, że David utonął w trakcie kąpieli w oceanie. Żona nie potrafi pogodzić się z śmiercią męża. Na własną rękę próbuję rozwiązać zagadkę dziwnego zbiegu okoliczności. Morderstwo, samobójstwo, czy upozorowana śmierć? Wielkie niebezpieczeństwo, czeka wszystkich, którzy pracują przy rozwiązaniu zagadki. Czy Laura zdoła dowiedzieć się gorzkiej prawdy? Komuś bardzo zależy by fakty nie wyszły na jaw.

Fabuła książki całkiem przystępna. Mamy piękna modelkę i najzdolniejszego koszykarza. Rozpoznawalni na całym świecie z milionami na koncie bankowym. Żyć, nie umierać. Przejdźmy do intrygi. Początkowo czytelnik nie domyśla się przyczyny śmierci mężczyzny. Jednak po jakimś czasie, całe to zamieszanie staję się dosyć przewidywalne, co było dla mnie zaskoczeniem. Bardziej znane tytuły autora są skomplikowane i z trudnością rozszyfrować dany wątek. Dla zatarcia przeszłości giną kolejne osoby, które były bliskie Laurze. Świat przedstawiony przez Cobena jest typowo amerykański, nie spotykany w Europie.

Mistyfikacja to powieść stworzona dla czytelników, którzy mają uprzedzenia do literatury sensacyjnej, a lubią literaturę, lekką na pochmurne wieczory. Plusem powieści jest ławy język, który z przyjemnością pozwala brnąć w tekst. Zbrodnie nie są drastyczne, a zagadki momentami troszkę pokręcone w stylu poźniejszych dzieł autora. Lekki dreszczyk emocji spowoduje, że jeśli nie kochaliście thrillerów, to zaczniecie je ubóstwiać. 

Coben we wstępie w oryginalny sposób umieszcza ostrzeżenie: „No tak… jeśli to pierwsza moja książka, którą trzymasz w ręku, odłóż ją. Zwróć. Weź inną. Nie ma sprawy, ja poczekam” Uważam, że słowa są skierowane do przyszłych fanów pisarza. Skąd ten wstęp? Cieżko stwierdzić. W tym momencie zadaję sobie pytania. Harlenie bałeś się reakcji fanów? Chciałeś udowodnić, że każdy kiedyś zaczyna? Trudne pytania, brak odpowiedzi, mieszane uczucia.

Jestem pozytywnie nastawiona, wiadomo trzeba przymknąć oko na pierwsze dzieło autora, stworzone w czasach, kiedy nikt go jeszcze nie znał. W końcu miał tylko dwadzieścia parę lat. Fani kochają za całą twórczość, nie za poszczególne pozycje. Brawo za odwagę i pokazanie, że nie każde dzielo musi być idealne. Wiadomo od razu Rzymu nie zbudowano.