Sekretne życie pszczół
Sue Monk Kidd

Mamy rok 1964. Czternastoletniej Lily Owens pozostały tylko niewyraźne wspomnienia po tym jak 10 lat wcześniej przez przypadek zabiła swoją matkę. Po tym wydarzeniu musi znosić niechęć ojca. Gdy sytuacja w domu osiąga krytyczny moment wraz z czarnoskórą nianią - Rosaleen - udaje się do miasta Tiburon, które kryje tajemnicę przeszłości jej matki...

To niezwykła powieść o boskiej mocy, historia o kobiecej sile, relacji na linii matka-córka, miłości, przebaczeniu, prawach obywatelskich, poczuciu przynależności i akceptacji. Poza tym to także książka o matkach. Matkach, które są niedoskonałe, popełniających błędy i Tych, które dopiero stają się matkami. Historia przepełniona estrogenem, nasączona życiowymi mądrościami. Dużo w niej niepokoju i nerwowości. Kobiecej wrażliwości. Postaw feministycznych. Można powiedzieć, że cała książka jest dążeniem do niezależności. Zaczyna się z hukiem, który mnie zachwycił. Niestety reszta lektury okazuje się trochę zbyt monotonna w porównaniu z udanym początkiem.

Lily jest urocza, szczera. Autorka ukazała jej dojrzewanie, powolne zyskiwanie odwagi i mądrości. Dziewczyna próbuje zrozumieć sens życia, pragnie być rozumiana. Lily ma bardzo dużo problemów z poczuciem własnej wartości, ponieważ jej sytuacja rodzinna nie pozwoliła jej odpowiednio ich wykształcić. Wszystko to rzutuje na jej interakcje z otoczeniem. Towarzyszyłam jej w chwilach cierpienia, zdenerwowania. Tęsknoty za matką. W momentach w których wyzbywa się uprzedzeń. Ponadto żałuję, że autorka w tak oszczędnych słowach napisała o Rosaleen. Jej postać jest jakby nieco uproszczona. Niewiele dostałam sposobności, aby ją "rozgryść". Szkoda. Z chęcią poznałabym bliżej tą bohaterkę.

Czytając "Sekretne życie pszczół" odczuwałam rosnące napięcie pomiędzy "białymi" i "czarnymi", podczas gdy w tym samym czasie autorka przygotowywała mnie do zapowiadanej, nieuniknionej integracji czarnych jako wyborców i studentów. Afroamerykanie są tu odmalowani niestety zbyt stereotypowo. Sprawiają wrażenie spłowiałych. Jednowymiarowych. Zbyt doskonałych. Często wprost idealnych. Natomiast biali to Ci źli. Nie ma tu ani jednego przedstawiciela białej rasy, który zostałby przedstawiony jako dobra postać. Podobna sytuacja tyczy się przedstawienia względem płci. Prawie wszyscy mężczyźni to negatywni bohaterowie, a kobiety są to istoty z natury dobre...

Kidd mimo przewidywalności opowiada historię pełną ekspresji, wnikliwości. Czytałam bardzo niewiele książek napisanych tak dostępnym językiem i z tak zrozumiałą symboliką. Z częstymi metaforami. Niestety lekturę nieco psują cytaty zamieszczone na początku każdego rozdziału, które są nieco zbyt oczywiste. Często czułam, że autorka liczy na to, że jestem skłonna uwierzyć, że minęło kilka miesięcy gdy narrator wspomina, że to były tylko 3 lub 4 dni. Ponadto pisarka nie używa tu jakichkolwiek zróżnicowania słownictwa, co mogłoby sugerować, że czarnoskóry człowiek mówi w taki sam sposób co białoskóry. Jednak to chyba w latach 60. ubiegłego wieku nie była do końca prawda...

Zachwyciły mnie nawracające naturalne obrazy księżyca i wody. Były piękne i niemalże pogańskie. "Sekretne życie pszczół" można nazwać książką z nutką spirytyzmu. Odważną opowieścią o ucieczce, przyjaźni, rasiźmie i przebaczeniu. Melancholijną, czasami ponurą. Niestety zakończenie jest wyjątkowo zaskakujące. Jak dla mnie zbyt pozytywne. To trochę drażni. Tkanie metafor z udziałem pszczół jest jednak mistrzowskie. Dzięki temu nauczyłam się wiele na ich temat jakby mimochodem. Czytając. Przewracając kolejne kartki. Gdy coraz bardziej, z coraz większą pasją zanurzałam się w tej lekturze...

Informacje dodatkowe o Sekretne życie pszczół:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2015-03-19
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788308055014
Liczba stron: 360
Tytuł oryginału: The Secret Life of Bees
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Szulc Andrzej
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka