Uratuj mnie
Anna Bellon ;

Nawet z historii opowiedzianych w najprostszych sposób, potrafię wynieść coś cennego i wartościowego. Nie każda opowieść musi mieć skomplikowaną fabułę, ogrom bohaterów i mnóstwo zawiłych wątków, by mogła mnie zachwycić. Ważne, abyśmy czerpali przyjemność z jej czytania oraz żeby wzbudziła w nas emocje. Nie ma nic gorszego, niż przejść obojętnie obok jakiejś pozycji, która po prostu nas nie zainteresowała. Maia traci w wypadku samochodowym brata i od tamtej pory nie jest już tą samą dziewczyną. Unika kontaktu z innymi osobami i całkowicie się od nich odseparowuje. Wychodzi z założenia, że nie warto poświęcać czasu na znajomości, ponieważ prędzej czy później je straci. Dlaczego więc poświęcać czas na to, co nie ma jakiegokolwiek sensu? Spokój odnajduje wyłącznie w muzyce i książkach. Kyler jest natomiast chłopakiem, który nie może zagrzać miejsca w żadnym mieście. Ciągle przeprowadzki rujnują jego życie i bywają powodem sprzeczek, a jego relacje z ojcem są bardzo napięte. Nic więc dziwnego, że gdy tylko może ucieka w muzykę, bo tylko ona potrafi go zrelaksować i sprawia, że zapomina o świecie. Los wkrótce krzyżuje drogi tej dwójki, jednak czy Kyler przetrze wszelkie ścieżki i dotrze do Mai? Pozwoli jej ukoić ból, na nowo pokaże życie i sprawi, że w końcu w jej sercu zatli się nadzieja? Nie proś życia o wieczność, proś je o to, by po prostu było. Fabuła książki nie jest mocno skomplikowana, niektóre elementy przewijały się już przez tysiąc podobnych książek, ale mimo wszystko to pozycja, która wywołała spore poruszenie w literackim świecie. Osobiście nie mam nic przeciwko opowieściom, które w jakiś sposób są schematyczne, a to ze względu na to, że każdej książce daję szansę. Jeżeli tylko są opisane w ciekawy sposób, a styl autorki jest przyjemny w odbiorze, to książka może okazać się dla mnie udaną lekturą. Co więcej, w takich opowieściach potrafię odnaleźć coś nowego i interesującego, a poszczególne wątki, czy problemy mogą być pokazane w zupełnie inny sposób, niż jak miało się początkowo wydawać. Nawet takie pozycje mogą umilić nam czas i zmusić do refleksji. Uratuj mnie to opowieść nieco schematyczna, która po bliższym poznaniu zyskuje na wartości. Jest napisana z rozmachem, bez zbędnych zapychaczy. Autorka poprzez krótkie zdania, a także wtrącenia, pokazała historię nastolatków, którzy w pewnym momencie znaleźli się na zakręcie życiowym, pogubili się. To opowieść o nastolatkach, którzy w dalszym ciągu szukają swojego miejsca, próbują naprawić problemy, z którymi przyszło im żyć. Najlepszym elementem wydaje mi się tutaj humor, nieco specyficzny, ale utrzymany na wysokim poziomie. Osobiście bardzo podobały mi się w tej książce dialogi między głównymi bohaterami, pełne sarkazmu i ironii, które po prostu lubię w książkach. Lubiłam myśleć, że ludzie są jak dzwonki na wietrze, które kołyszą się wolno na nitkach i tańczą razem z wiatrem. Ale czasem ten wiatr jest zbyt silny, nici zbyt słabe. Czasem urywają się gdzieś w połowie lub na początku i nie da się już związać ich końców, a dzwonek, gdy raz spadnie na ziemię, nie zadzwoni nigdy. Nie jest to wcale książka, w której powinniśmy użalać się nad bohaterami, powiedziałabym, że jest odwrotnie: czasami będziemy zaskoczeni ich zachowaniami, czasami w oku zakręci się nam łza, a czasami po prostu będziemy się złościć. Uratuj mnie jest opowieścią, która wzbudza emocje, i która zdecydowanie umili Wam jakiś wieczór. Co do samych postaci, to uważam, że są wykreowane naprawdę nieźle. I to nie tyczy się tylko pierwszoplanowych postaci, ale także drugoplanowych oraz tych w tle. Maia, Kyler czy Ollie to bohaterowie wyraziści i ciekawi. Myślę, że są na świecie takie osoby, jak oni, z problemami, nieco zagubieni, żyjący w swoim własnym świecie. Choć zespół muzyczny to jeden z ważniejszych wątków w tej książce, nie ma on tak wielkiego znaczenia, jak moglibyśmy wywnioskować z opisu znajdującego się na tylnej okładce. Nie uważam tego jednak za duży minus, zważywszy na to, że właśnie ten element był przedstawiony w Uratuj mnie subtelnie i nienachalnie. Wszelkie wydarzenia związane z muzyką czy samym zespołem były wprowadzone stopniowo. Fragmenty piosenek pojawiające się na kartach powieści szczególnie zwróciły moją uwagę, do tego stopnia, że utworzyłam z nich playlistę i słucham ich po dzień dzisiejszy. Utwory są idealnie dopasowane do poszczególnych scen, są związane z uczuciami towarzyszącymi bohaterom lub po prostu stanowią ciekawy przerywnik. Wszedł w moje życie, śpiewając lekko zachrypniętym głosem o dziewczynie ulotnej jak papierowy dym. Uratuj mnie to historia prosta, jednak niosąca ze sobą uniwersalny przekaz. W zasadzie w takiej Mai czy Kylerze możemy odnaleźć cząstkę siebie i możemy poczuć coś podobnego, co bohaterowie. Nie jest to łzawa historia, przy której będziecie wylewać morze łez, jednak na swój sposób jest smutna, ponieważ nie wszystkie wydarzenia w niej opisane są optymistyczne. Zdarzają się jednak momenty, w których czytelnik uśmiechnie się, a w jego sercu zatli się nadzieja. Debiutancka powieść Anny Bellon to ciekawa pozycja, która być może nie wszystkim przypadnie do gustu, ale z całą pewnością spodoba się osobom, które potrafią odnaleźć radość nawet w tych najprostszych książkach.

Informacje dodatkowe o Uratuj mnie:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2016-09-28
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 978-83-240-3668-4
Liczba stron: 352
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: Dakota