Zbrodnia i kara
Dostojewski Fiodor

Moja czteroletnia kuzynka po obejrzeniu bajki pyta mnie: Ola, to kto był dobry a kto zły? Bycie dobrym albo złym to podział banalny, płytki. Nikt nie jest ani dobry ani zły. Jaaa, jestem dobra- odpowiada mała wzburzona całą sobą a po chwili dodaje : tylko czasami żle robię! Ludzki mózg porównywany jest niejednokrotnie w poważnych i mniej poważnych naukowych doniesieniach do komputera. Nie podoba mi się płytkość tego porównania. Nikt nie jest w stanie przewidzieć tego do czego może nas - ludzi, popchnąć: myśl. A myśl rodzi się w mózgu. Człowiek. Kim jest? Do czego jest zdolny? Jakie myśli kryje jego niewypowiedziane słowo? Co może a czego nie jest w stanie zrobić? Próbujemy sie tłumaczyć, mówimy: znam siebie. Zapędzamy się. Nikt nie zna siebie. Możemy przeczuwać, możemy wysuwać wnioski, postępować w taki albo inny sposób, ale przychodzi taka chwila kiedy działamy zupełnie nie w naszym stylu, mówimy coś czego znając siebie nie powiedzielibyśmy nigdy. Robimy coś czego znając siebie nie spodziewalibyśmy się nigdy. Bo nikt nie potrafi przewidzieć tego co w "pewnej" sytuacji zrobi. Dopóki takowa nie nastąpi. Zabicie człowieka jest zbrodnią, nie myślimy o tym w kategoriach - czy mógłbym zabić? nie myslimy tak, bo nie musimy tak myśleć. Ale tego czy zabilibyśmy kiedy byśmy musieli- nie wiemy. Ja -nie wiem. Gdybym musiała , gdybym miała wybrać , gdybym została zmuszona, gdybym, gdybym, gdybym... Bochater Dostojewskiego wybiera zło celem dobra. Nawet więcej, w jego rozumowaniu akt zabicia nie jest złem, jest koniecznością. Cel uświęca środki. Środkiem jest morderstwo. Sporo osób (w moim otoczeniu) po przeczytaniu dzieła Dostojewskiego było poruszonych, wzburzonych. Wydaje mi się, że to powierzchowny woal, zwiewny. Czyżbyśmy naprawdę sądzili, że człowiek nie jest zdolny do pewnych czynów? A co z działaniem w tak zwanym afekcie? Tak, to zupełnie co innego. To się tłumaczy, to się usprawiedliwia. Ale to już zupełnia inna zbrodnia i inna kara. "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego zrodziła się podczas katorgii autora. Dostojewski to wspaniały badacz ludzkich dusz, obserwator na wielką skalę. Współwiężniowie- byli tez i skazani za morderstwa- stworzyli być może swoiste studium przypadku. Czy próbował ich zrozumieć? czy chciał ich nam przedstawić abyśmy im współczuli, zrozumieli, odkryli w nich normalność której bark zarzuca się zazwyczaj ludziom którzy popełniają zbrodnie? Co jest takiego w "Zbrodni i karze" że trudno ot tak po prostu odłożyć książkę na półkę? Zagadka ludziego umysłu a może jej rozwiązanie? Trwoga przed tym co nam w nas nieznane? A może prwada o nas ?

Informacje dodatkowe o Zbrodnia i kara:

Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2015-02-18
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7779-221-6
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: astamate