Inne wydania:
Wiecie co? Już po przeczytaniu ,,Uwikłania" czułem, że Miłoszewski zostanie moim ulubionym polskim pisarzem kryminałów. ,, Ziarno Prawdy" tylko utrzymało mnie w tym ,,uczuciu". Drugi tom przygód prokuratora Teodora Szackiego ponownie i to dobitnie prezentuje, że polski kyminał tez może liczyć się na arenie międzynarodowej. Miłoszewski w mym odczuciu ponownie, ze zdwojoną siłą obala mit, że skandynawskie kryminały są najlepsze. Autro inrtyguje swoim utworem. Zaciekawia czytelnika fabułą czyli tym światem przedstawionym. Ale jak przedstawionym! Nie jest wszystko czywiste jak w niektórych kryminałach. Ta intryga akcji zaskakuje i zaciekawia. W utworze podobało mi się to, że mimo morderstw, bohaterów i tematów autor przybliża historię Sandomierza. O tyle jest to dobre, że ta kryminalna powieść jest dobrze zbudowana i przemyślana. Nie jest tandetą! Bardzo bym się cieszył, gdyby autor zdecydował się napisać cały cykl przygód z Teodorem Szackim, który zjawiałby się w każdym większym mieście Polski i rozwiązywał trudne zagadki. Lecz to chyba nierealne marzenie... Pozostaje jeszcze ,,Gniew", po który z pewnością niedługo sięgnę. Tym, którzy ciągle opiewają zagraniczne powieści o temtyce kryminalnej, przypominam: ,,Cudze chwalicie, swego nie znacie! Sami nie wiecie co posiadacie!".
więcej
Informacje dodatkowe o Ziarno prawdy:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2013-11-06
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 368
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Dodał/a opinię:
pabelkopablo
Kup książkę Ziarno prawdy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Domofon
0
Do paskudnego bloku wprowadza się dwójka młodych ludzi - świeżo poślubieni Agnieszka i Robert, którzy przyjechali do stolicy z prowincji...
Kwestia ceny
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Początek XX wieku. Sztorm. Benedykt Czerski żegna się z życiem. Przeklina patriotyczne uniesienia, które kilka dekad wcześniej doprowadziły do jego...
Właściwie przegrał wszystko, co było do przegrania. Nie miał nic i nikogo, na dodatek z własnej woli został wygnańcem na nielubianej i nielubiącej go ziemi. Zadzwonienie do Klary, którą przed miesiącem poderwał w klubie i spławił po trzech dniach, gdyż w świetle dnia nie wydała mu się ani ładna, ani mądra, ani interesująca - było aktem desperacji i ostatecznym dowodem jego upadku.
Więcej