Kiedy księżyc jest nisko
Hashimi Nadia

Widziałam zachwyty i opinie opiewające debiut Nadi Hashimi, czyli Afgańską perłę, widziałam, w jaki sposób ludzie reagują na jej powieści, aż w końcu sama postanowiłam się przekonać, czy i we mnie wywoła podobne emocje. Sama nigdy nie miałam styczności z żadnym utworem, więc to była dobra okazja, aby to zmienić. Kiedy księżyc jest nisko to druga w dorobku tej autorki książka wydana przez wydawnictwo Kobiece. Na polskim rynku wydawniczym pojawiła się pod koniec pierwszego kwartału, a dokładnie 28 kwietnia 2016 roku. Feriba nie miała łatwego dzieciństwa. Tuż po narodzinach straciła najważniejszą osobę -- mamę. Mimo wszystko wyrosła na inteligentną i ambitną młodą kobietę. Macocha nigdy nie pałała do niej sympatią, więc poniekąd jako mała dziewczynka czuła się wyobcowana. Wkrótce została wydana za mąż, za Mahmuda. Uczucie nie przyszło jednak od razu. Po śmierci męża, Feriba ucieka z Kabulu wraz z trójką dzieci. Doskonale zdaje sobie sprawę, że w jej kraju nie jest już bezpiecznie, a ona musi ochronić nie tylko siebie, ale także swoje dzieci. Chce przedostać się do Anglii, do swojej siostry, jednak nie będzie to łatwa i przyjemna podróż. Czy Feriba sobie poradzi? Czy coś uniemożliwi jej spotkanie z siostrą? Czy będzie w stanie zapewnić dzieciom odpowiednie warunki do życia? Kiedy do władzy dochodzą talibowie, wszystko się zmienia. Afganistan przestaje być kolorowym i przyjaznym miejscem, jak do tej pory, kobiety zamieniają zaś normalne ubrania na burki. Osobiście nie wyobrażam sobie, aby ktoś w pewnym momencie zabronił mi praktycznie wszystkiego, ograniczył moją przestrzeń życiową czy próbował mnie stłamsić. Czułabym się zaszczuta i poniżona. Czy da się czerpać radość z mieszkania w takim miejscu? Nie. Nic więc dziwnego, że Feriba postanawia z niego jak najszybciej się wydostać. Podróż jest niezwykle trudna, męcząca i wymaga pełnego poświęcenia bohaterki. Feriba zdecydowała się na ten ryzykowny krok, choć wiedziała, jakie mogą być jego konsekwencje. ,,Los w końcu wszystko naprawia, ale dopiero po tym, kiedy cała praca zostanie wykonana, wszystkie łzy przelane, kiedy już się przetrwa wszystkie bezsenne noce". Bohaterowie wykreowani przez autorkę, choć fikcyjni, są naturalni i ukazani w bardzo realistyczny sposób. Na główny plan wysuwa się Feriba oraz jej syn Selim, ale bohaterowie drugoplanowi czy też epizodyczni grają kluczowe role w całej opowieści. Bez nich wędrówka Feriby i jej dzieci nie miałaby sensu. Nadia Hashimi oczarowała mnie swoim pięknym, choć ciężkim, stylem. Kilkakrotnie nużyły mnie monologi wygłaszane przez główną bohaterkę, ponieważ w pewnym momencie poczułam ich wyraźny przesyt, ale wszystko zrekompensowały mi opisy tułaczki oraz miejsca, otaczające bohaterów. Nadia Hashimi dosłownie igrała z moimi uczuciami. Wiele razy odkładałam książkę na bok, bo wzbudzała we mnie silne emocje. Czasami ogarniał mnie smutek i współczucie, a czasami na mojej twarzy pojawiał się po prostu uśmiech, a w sercu tliła się nadzieja, że może nie wszystko jest jeszcze stracone. Najważniejsze przyszło jednak na koniec. Po przeczytaniu Kiedy księżyc jest nisko naszła mnie głęboka refleksja. Długo myślałam też nad tym, jak właściwie powinnam odebrać tę książkę. Bo choć to czysta fikcja, to opowiada jednak o wydarzeniach, które są bardzo prawdopodobne w świecie, w którym przyszło nam żyć. To książka trudna w odbiorze, ze względu na to, jakie emocje towarzyszą czytelnikowi przy jej czytaniu. I jeśli w człowieku jest choć odrobina empatii, to nie przejdzie obojętnie obok tej pozycji. ,,Afganistan jest teraz krajem wdów i wdowców, sierot i kalek. Kalek bez prawej nogi... bez lewej ręki... bez dziecka... bez matki. Każdy coś utracił. Tak jakby pośrodku ziemi rozpostarła się czarna dziura, która wciągała kraj w swój nienasycony brzuch". Książka porusza dosyć dogłębnie tematy emigracji i uchodźców. Są to sprawy, o których obecnie mówi się bardzo często, a informacje o kolejnych zamachach czy fali napływających osób, pojawiają się w wiadomościach przynajmniej raz dziennie. Z jednej strony autorka nie do końca wykorzystała te tematy, z drugiej zaś, w końcu miałam okazję poznać, jak cała wędrówka wygląda z perspektywy uchodźcy. Poczułam, choć tylko przez moment, jak muszą czuć się osoby, które tyle czasu wędrują w poszukiwaniu lepszego życia, jak szukają miejsca, gdzie mogą osiąść i spokojnie żyć. To nie tylko opowieść o poszukiwaniu własnego miejsca, o dążeniu do celu czy odnajdywaniu szczęścia. To także akt bezgranicznej miłości i oddania ze strony matki. Czy wszystkie byłyby w stanie poświęcić wszystko dla dzieci? To książka, która wywoła w czytelniku szereg emocji, przeniesie go całkowicie w tamten świat i pozwoli spojrzeć na niektóre sprawy z nieco innej perspektywy. Czytelnik sam zdecyduje, czy Kiedy księżyc jest nisko to opowieść, która zmusi go do refleksji, czy to kolejna nudna historia, z której niczego nie wyniesie. Kiedy księżyc jest nisko to książka, która mimo iż jest przepełniona smutkiem, daje nadzieję na lepsze jutro. Dzięki niej możemy spojrzeć na uchodźców z innej perspektywy, możemy wiedzieć, co czują, jaka jest ich historia i z czym borykają się na co dzień. To historia matki, która chciała znaleźć dzieciom lepszy dom oraz lepsze warunki do życia. Nie chciała żyć w niewoli, chciała żyć tak, jak każdy człowiek, który ma prawo do wolności. To opowieść dla każdej osoby, która nie boi się ciężkiej tematyki, i która ma w sobie choć odrobinę współczucia dla drugiego człowieka.

Informacje dodatkowe o Kiedy księżyc jest nisko:

Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 2016-04-28
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788365442833
Liczba stron: 420
Dodał/a opinię: Dakota