Sekret Wesaliusza
Jordi Llobregat

Sięgnąć po tę książkę chciałam już od dawna. Słyszałam kilkukrotnie, że powieść będzie idealna dla fanów twórczości Carlosa Ruiza Zafóna, nie wahałam się więc długo i w końcu postanowiłam się przekonać czy to słuszne założenie. Barcelona, rok 1888. Trwają przygotowania do Wystawy Światowej. W mieście zaczyna ginąć coraz więcej młodych kobiet, ich ciała są zmasakrowane, a władze próbują wyciszyć sprawę. Nie ułatwiają tego mieszkańcy jednej z biedniejszych dzielnic, opowiadając o przerażającej bestii, która czyha na coraz więcej osób. Do Barcelony powraca Daniel Amat, którego jedynym celem wizyty jest pogrzeb ojca, jednak okazuje się, że tak szybko nie opuści tego miejsca. Targany wątpliwościami, co do przyczyny śmierci ojca, postanawia rozwiązać zagadkę. Zawsze mam wrażenie, że poprzez pobieżne opisywanie fabuły, odbieram niektórym przyjemność czytania. Starałam się zdradzić jak najmniej, abyście mogli oddać się lekturze i samemu odkryć poszczególne wątki. Przyznam, że fabuła nie należy do najoryginalniejszych, jednak jest w niej coś takiego, że od książki po prostu ciężko się oderwać. Opisywane wydarzenia wzbudzały we mnie wiele emocji. Od zdziwienia, przez obojętność, aż po niepokój. Opowieść o Gos Negre i cała intryga to ciekawe zestawienie. Barcelona w powieści Jordiego Llobregata jest niezwykle hermetycznym i tajemniczym miejscem. Minusem jest jednak to, że autorowi nie do końca udało się oddać klimat tego miasta. Opis jest niedopracowany, ale nie jest też taki zły, jak mogłoby się wydawać. Zabrakło dosłownie niuansów, aby powieść tworzyła spójną całość. Jordi Llobregat nie zawodzi pod względem kreacji bohaterów. I choć na głównym planie mamy Daniela Amota, to pozostali bohaterowie również swoje pięć minut na kartach powieści. Wiele postaci nie wzbudza sympatii, a wręcz przeciwnie -- odrzuca czytelnika swoim zachowaniem. Podoba mi się styl, jakim posługuje się Jordi Llobregat. Początkowo trudno było mi do niego przywyknąć, bo jest dość specyficzny i ciężki, ale z każdą kolejną stroną czytało mi się coraz lepiej i wkrótce się do niego przyzwyczaiłam. Autor doskonale wie, jak budować napięcie, jakich słów użyć, aby czytelnik miał gęsią skórkę. Sposób, w jaki hiszpański pisarz opisuje niektóre sytuacje, sprawia, że pozostają one w pamięci na bardzo długo. Nie używa zbędnych zapychaczy, nie mami czytelnika, tylko przedstawia naturalistyczny obraz poszczególnych wydarzeń. Opisy zwłok są do bólu realistyczne, wręcz makabryczne. W Sekrecie Wesaliusza nie znajdziemy wyłącznie podobieństw do ,,Cienia wiatru". Klimat stworzony przez autora przypominał mi trochę ten z ,,Jądra ciemności", znalazły się też elementy, na które możemy natknąć się w książce ,,Instytut młodych naukowców". Trochę boli mnie fakt, że inni autorzy próbują wybić się poprzez kolegów po fachu. Wiadomo -- tak jest łatwiej, ale czy na pewno lepiej? Nie jest to jednak tak wielki minus, jak mogłoby się wydawać. Książka jest ciekawa, a to najważniejsze. To opowieść, która wywołuje wiele sprzecznych emocji. Wielkie namiętności, zdrady, intrygi i kolejne zagadki, to zaledwie mały ułamek tego co skrywa cała powieść. Dodatkowym atutem jest wprowadzenie wątku Wesaliusza, twórcy nowożytnej anatomii oraz siedmioczęściowego dzieła ,,Budowa ludzkiego ciała". ,,Sekret Wesaliusza" to całkiem niezły debiut, którego największym atutem jest klimat, jaki stworzył autor w całej powieści. I choć książka ma minusy i jest w jakiś sposób niedopracowana, to czytało mi się ją naprawdę dobrze. Słabo opisana topografia miasta nie stanowiła dla mnie dużego problemu, przymykałam na to oko, jednak nie byłabym sobą, gdybym o tym nie wspomniała. Doskonale zdaję sobie sprawę z licznych niedociągnięć, jednak mimo wszystko powieść potrafiła mnie zainteresować i mogłam miło spędzić przy niej czas.

Informacje dodatkowe o Sekret Wesaliusza:

Wydawnictwo: Sonia Draga
Data wydania: 2016-04-13
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-7999-592-9
Liczba stron: 446
Tytuł oryginału: El secreto de Vesalio
Tłumaczenie: Patrycja Zarawska
Ilustracje:-
Dodał/a opinię: Dakota