Trzeci klucz
Jo Nesbo

Cóż mogę powiedzieć o Harrym Hole? Po przeczytaniu czwartego tomu cyklu powieści kryminalnych z komisarzem w roli głównej chyba sporo. Już po pierwszym stwierdziłam, że lubię głównego bohatera, ale teraz jest dla mnie prawie, jak przyjaciel. Prawie, bo ja wiem o nim sporo, on o mnie nic. Tak nie działa przyjaźń. Niemniej Harry Hole, mimo, że pełen wad jest bohaterem w pełni pozytywnym a w „Trzecim kluczu” zdaje się wychodzić na prostą ze swojego alkoholizmu, co mnie osobiście bardzo ucieszyło.  Czasami ma się ochotę poklepać go po ramieniu i powiedzieć, że będzie dobrze. Ale on i bez tego świetnie daje sobie radę. Nie zawsze o tym wie, czasem wydaje mu się, że błądzi po omacku, ale w efekcie zawsze odkryje prawdę. Taką mam nadzieję, bo sprawa Ellen Gjelten, jego zamordowanej partnerki jest dalej nie wyjaśniona. Ale wiem, że on nie odpuści. Bo to nie jest w jego zwyczaju. Kiedy tylko najdrobniejszy fakt mu się nie zgadza, nie zaprzestaje śledztwa. A czasem nie ma faktów, jest tylko intuicja, która zazwyczaj nie zawodzi. Lubię Harrego, choć nie podoba mi się jego portret policyjny na końcu książki, ale za to jego gust muzyczny bardzo.

„Trzeci klucz” wchodzi w  skład „Trylogii z Oslo”, czyli cykl w cyklu. W stolicy Norwegii dochodzi do perfekcyjnie zorganizowanego i brutalnego napadu na bank, w którym ginie młoda kobieta. Po pierwszym napadzie zdarzają się kolejne. Wszystko dzieje się według tego samego scenariusza, na szczęście bez dalszych ofiar. Policja czuje się przyparta do muru przez opinię publiczną. Harremu do współpracy przydzielona zostaje Beate Lønn, młoda policjantka obdarzona wyjątkowym talentem do zapamiętywania twarzy. Mając niewiele punktów zaczepienia śledczy zmuszeni są skorzystać z pomocy Raskola, speca od napadów na banki, który aktualnie siedzi w więzieniu. Szybo okaże się, że z tajemniczym Raskolem połączy Harrego nie tylko sprawa napadu. Żeby było ciekawiej, w życiu osobistym komisarza pojawia się dawna kochanka, która w trochę dziwnych okolicznościach popełnia samobójstwo. Dla policji sprawa jest jasna, prosta i szybko zostaje zamknięta. Tylko Harry wie, że spędził z nią ostatnie chwile jej życia, których zupełnie nie pamięta, co zmusza go do poprowadzenia prywatnego śledztwa.

Fabuła „Trzeciego klucza” trzyma w napięciu przez cały czas. Kiedy wydaje się, że już mamy wyjaśnienie okazuje się, że autor rzucił nam tylko przynętę, a potem kolejną i jeszcze jedną, a czytelnik z łatwością łapie się na nią niczym jakiś karp. Ale to jest właśnie najlepsze w książkach Jo Nesbo. Jest bardzo przekonujący. Potrafi przekonać zarówno komisarza, jak i czytelnika, że prawda jest tam gdzie on chce, żeby była. A potem od niechcenia rzuca kolejny trop, który zmienia wszystko.

Cykl o komisarzu Harrym Hole złożony jest z historii, które zazwyczaj od początku do końca zawierają się w jednym tomie. Jednak poleciłabym czytanie od pierwszego w kolejności, gdyż niektóre poboczne wątki przenikają się wzajemnie w kolejnych tomach. W „Trzecim kluczu” ciągnie się śledztwo dotyczące zabójstwa Ellen a w tle związek Harrego z Rakel, które zaczęły się w „Czerwonym gardle”. Sprawa jego byłej partnerki nie może zostać niewyjaśniona, dlatego czekam z niecierpliwością, kiedy będę mogła przeczytać „Pentagram”, żałując, że nie zaopatrzyłam się w niego wcześniej.

Cykl polecam wszystkim miłośnikom kryminałów. Dla mnie to świetny, skandynawski klasyk w swoim gatunku.

Informacje dodatkowe o Trzeci klucz:

Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2010 (data przybliżona)
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788324589937
Liczba stron: 424
Tytuł oryginału: Sorgenfri
Język oryginału: norweski
Tłumaczenie: Iwona Zimnicka
Ilustracje:Mariusz Banachowicz
Dodał/a opinię: Faledor

Tagi: bóg