WYZNANIE c.d.

Majster wrzeszczy, Felek szczypie,

Bolą ręce, bolą ślipie,

Ledwie się już w końcu zipie,

Głupiejesz jak pień.

Lecz gdy wieczorem wracam z fabryki,

Zakręcam grzywkę, wdziewam trzewiki,

I wtedy idę sobie do kina,

I patrzę, patrzę na Możuchina.

I zawsze wtedy już nie wiem prawie,

Czy to jest we śnie, czy też na jawie.

Jak by się żyło wtedy wspaniale,

Gdyby Możuchin nie grywał wcale

Po różnych kinach w tej Ameryce,

Ale był majstrem w naszej fabryce.

Od zgryzoty i roboty

Kaśka wpadła już w suchoty,

Ja znów w głowie mam zawroty

To nasz cały zysk!

Żeby z pracy się konało,

Zawsze ci powiedzą "mało".

Czasem to by się już chciało

Walić wszystkich w pysk!

Lecz gdy wieczorem wracam z fabryki,

Zakręcam grzywkę, wdziewam trzewiki,

I wtedy idę sobie do kina,

I patrzę, patrzę na Możuchina.

I zawsze wtedy już nie wiem prawie,

Czy to jest we śnie, czy też na jawie.