Siedem ogrodów - antologia miłości niechcianej

Przytaknąłem.

– A jak twoja wczorajsza randka? Chyba coś nie wypaliło, bo patrzycie na siebie jak pająki przez szybę.

– Do dupy – przyznałem. – Jak małolat dałem się sprowokować, wszystko poszło nie tak, jak powinno.

Musiałem przerwać, bo podszedł do nas Rafał. Przywitał się z Markiem, zamienili dwa słowa i zaraz wpadli na jakiś wspólny temat. Błyskawicznie złapali kontakt. Byli w podobnym wieku. Spojrzałem na Weronikę. Akurat patrzyła w moją stronę. Nie bardzo wiedziałem jak mam się zachować. Niepewnie machną­łem jej ręką. Odpowiedziała skinieniem głowy i wolno skiero­wała się w stronę domu.

– Te, coś się tak zagapił? – szturchnął mnie brutalnie Marek. – Idziesz z nami?

– Co? Gdzie? – wypadłem z rozmowy i nie wiedziałem, o czym mówili.

– Na piwo, dzisiaj wieczorem. Jest taka fajna knajpka w cen­trum – wyjaśnił mi Rafał.

Spodobał mi się ten pomysł i ochoczo na niego przystałem. Ma­rek wymienił się numerami telefonów z Rawiczem i pożegnał się z nami.

Rafał stał obok mnie bez słowa przez dłuższą chwile, po czym wypalił niespodziewanie.

– Spotkałeś się wczoraj z moją siostrą?

Zerknąłem na niego i skinąłem głową. Nie chciałem wdawać się z nim w dyskusję na ten temat. Na jego twarzy malował się za­cięty grymas. Podał mi potrzebny klucz i oparł się o maskę.

– Wróciła wściekła – oznajmił.

– Uwierz mi, że ja też nie w różowych obłoczkach – sarknąłem.

– Różnica pokoleń i poglądów nie do przeskoczenia.

– Ja tam nie wiem, ale ostatnio jest jakaś dziwna.

– Może ma okres – burknąłem niezbyt miło.

Wspomnienie wczorajszego popołudnia boleśnie mnie uwierało. Szarpało i odzierało moje motylki ze skrzydełek, po malutkim kawałeczku.