Bo miłość nie jest taka prosta. Każdy ma sumienie. Tom 3, cześć 5. (Koniec tomu 3)

Autor: art_roxana
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

***

Rozdział 23

***

Słuchając tego wszystkiego Roxana była wstrząśnięta. Mike i Charlie również nie wiedzieli co w tej chwili powiedzieć. Mieli przed sobą potwora, który opowiadał im okrutne rzeczy w tak spokojny sposób.

-Wiem co teraz o mnie sądzisz.

-Nie masz pojęcia.- Powiedziała niemal z zawiścią Roxana.

-Nie sądziłaś, że mogę być jeszcze gorszy od tego, jakiego mnie znałaś.- Roxanie odebrało mowę. Nie potrafiła znaleźć słów.

-Rozumiem, że nie jesteś w stanie wybaczyć mi tego co zrobiłem, ale jest mi dużo lżej wiedząc, że znasz tą historię.- Znów patrzył w jej oczy i wydawało się, że myślami odpłynął gdzieś daleko.

-Tylko po to mnie tu ściągnąłeś? Żeby się wyżalić i uzyskać rozgrzeszenie?- Gniewnie rzuciła. Mike cicho zwrócił się do niej aby uważała i spróbowała się uspokoić.

-Kiedy Hermina odeszła chciałem umrzeć wraz z nią. Cierpiałem.- Roxana prychnęła.

-Kiedy zostałem sam, miałem wiele czasu do przemyśleń. Po jakimś czasie postanowiłem zobaczyć co się z tobą dzieje.- Cała trójka miała już dość Hoffmana, jednak wciąż słuchali tego co mówił.

-Gdy w końcu odważyłem się to zrobić miałaś już prawie rok. Siostry bardzo dobrze się tobą zajmowały i pilnowałem tego aby tak pozostało. Spojrzałaś na mnie swymi kocimi oczami. Miałem wrażenie, że patrzy na mnie Hermina. Masz to samo spojrzenie, tą sama urodę.- Roxana czuła tyle różnych emocji, że nie wiedziała co ma robić.

-Dalej nie wiem po co to wszystko?- Powiedziała wciąż zdenerwowana.

-Od wtedy postanowiłem, że będę pilnował tego aby nic ci się nie stało. Nie potrafiłem zabrać cię do siebie. Ale nie potrafiłem cię zostawić.

-Serio? I co w związku z tym?- Powiedziała ironicznie.

-Roxana, chcesz tego słuchać?- Spytał Charlie widząc, że Roxana coraz bardziej się denerwuje.

-Tak.- Odparła.

-Siostry oddały cię na wychowanie siostrze Angelice. Cały czas o tym wiedziałem. Pilnowałem aby nie zamknięto sierocińca, bo widziałem, że trafiłaś w dobre ręce.- Charlie po chwili wtrącił:

-To ty byłeś tym darczyńcą, który wspierał sierociniec?

-Tak.

-A Angelika zawsze mówiła, że za tak dobrych ludzi należy się modlić.- Powiedziała Roxana kręcąc niedorzecznie głową.

-Widziałem również, że jesteś niezwykle utalentowana. Dbałem i o to.

-Jak i o to?- Zmarszczyła brwi nie rozumiejąc.

-Sponsorowałem konkursy, kursy. Pomagałem abyś rozwijała swój talent.

-To wszystko było ustawione?- Poczuła jak niszczy poczuje jej własnej wartości.

-Nie. Wygrywałaś, bo byłaś najlepsza.- Powiedział to z dumą. Roxana miała niestety mieszane uczucia.

-Kiedy zaszłaś w ciążę.- Odruchowo położyła dłoń na swoim brzuchu.

-Musiałem pozbyć się go.- Wtedy otworzyła szerzej oczy ze zdziwienia.

-Pozbyć się?- Jednak  nie chodziło o Mikea.

-Tak. Nie nadawał się na ojca. To ja kazałem mu cię zostawić.- Poruszyła się wtedy nerwowo.

-Roxana?

-Ja nie chce tego słuchać. Zabierz mnie stąd.- Wtedy wtrącił Hoffman.

-Już więcej nic nie powiem. Co chciałem już powiedziałem. Jest jeszcze tylko jedno.- Położył na stole teczkę i powiedział.

-To jest akt darowizny. Sierociniec należy teraz do ciebie.- Wzięła głęboki oddech aby się uspokoić.

-Jest tam również inny dokument. Jak widzisz mój koniec jest bliski. Złożyłem testament u adwokata a w teczce jest kopia. Chce byś go przeczytała.

***

Rozdział 24

***

Po wizycie Roxany u Hoffmana jej zdrowie nieco się pogorszyło. Źle czuła się myśląc o swoich rodzicach. Wcześniej sądziła, że mogli być oni niedojrzałymi nastolatkami dla których była kłopotem. Albo, że jej matka zmarła podczas porodu, bo i coś w tym temacie kiedyś podsłuchała. Nie sądziła jednak, że jej historia będzie dużo gorsza. Bardziej niż kiedykolwiek chciała poznać swoich rodziców. Teraz trzymała w ręku dwie fotografie. Na jednej była młoda kobieta, bardzo podobna do niej a na drugiej mężczyzna. Widać było siłę i powagę na jego twarzy. Jej rodzice. Inaczej ich sobie wyobrażała. Wiedziała, że jej matka była żydówką. Dlatego sądziła, że może być podoba do ojca. Do głowy przyszła jej teraz jeszcze jedna osoba. Gloria. Nie myślała jednak o tym, czy ona kiedykolwiek dowie się prawdy. Morawscy do dziś dnia pozostali do niej zagadką. Nie wie, gdzie się przenieśli. Zastanawiała się nad tym, czy ojciec Glorii czasem o niej myślał. Miała go za podłą świnie. Przez wiele lat a jednak okazało się, że jego decyzja nie była tak naprawdę jego. Nigdy nie dopuściła do siebie takiej myśli, że mógłby być ktoś, kto wpłynął na jego zachowanie. Wiedziała jednak to, że nie kochała go już. Zapewne ich związek nie przetrwałby do dziś, nawet gdyby nie mieszał się w niego Hoffman. Sasza, bo tak miał na imię, był jej pierwszą miłością i bolało kiedy zostawił ją samą. Sądziła wtedy, że nigdy więcej nie pozwoli sobie na żadne uczucia. Trwała w tym do momentu aż pojawił się Mike. Była na tyle silna, że potrafiła zamknąć w sobie uczucia i nie wypuszczać ich na światło dzienne. Na szczęście Mike nie potrafił powstrzymać swoich.

Najpopularniejsze opowiadania

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
art_roxana
Użytkownik - art_roxana

O sobie samym: Pisanie to moje hobby, nie zawsze wychodzi idealnie. Chętnie wczytuję się w opinię innych. Uważam, że każdy ma prawo do własnego zdania. Szanuję to i chcę, aby inni szanowali moje.
Ostatnio widziany: 2024-02-25 16:54:12