"ONA"

Było bardzo późno...Siadłam na Ławce blisko jakiegoś Mało Znaczącego Budynku..

.Był Ziąb i wszystko to co Przypominało Mi o Niej...było Mi Bardzo Bliskie...

Gdy tak siedziałam to zastanawiałam się Bardzo Głęboko jak Daleko Ona Jest...Tak ; faktycznie było

Zimno...zresztą

Jak Nidgy w Moim Życiu dotąd...

Było Mi tak Zimno i Brakowało Mi Jej - Tej Bliskej Mi Osoby...

Ta  Ławka gdzie siadłam była Blisko Jej Domu ; coś Tam właśnie Mnie Bardzo Trzymało ; Właśnie Tam...Dom był Duży

i Pełen zarówno - Bolesnych jak i Radosnych Wspomnień...

Oto nagle pytanie w Mojej Głowie : "Ile faktycznie Ona Znaczyła w Moim Życiu ? "...

I znów Ziąb i Myśli w Głowie się czasem jakoś Dziwnie Kłębiły...

Ten Zapach i Wygląd Kwiatów w Ogródku , bo to Nie Był Ogród...

Te Subtelne i Delikatne w Dotyku Róże...Te Wspaniałe ; zresztą Wszystkie Kwiaty ; które Pachniały Duchem

Wspomnień... 

No właśnie O Niej...!A Ławka , tam zwykła Siadać i Opowiadać ... Rozmawiać  o Życiu i nie tylko ...

To właśnie tam zwykła Odpoczywać... i Opowiadać Różne Plotki ; lecz już do Kogoś Innego; Nie do Mnie...

No właśnie - "Ile Jej było w Moim Życiu i w Moim Sercu"...Pytałam czasem Siebie Samej : " Jak będę Bez Niej Żyła

...? " ;A Ziąb , nie przestawał Istnieć , bo Była Zima...

Życie Jej było Pełne Cierpienia , lecz Ona - Silna ; zawsze Sobie Jakoś Radziła... ;Wszystko co Jej dotyczyło , było

dla Mnie Czymś Jednak Cennym...Czymś Ponadludzkim ; Czasem Na Zbyt Uroczym i Czystym...

Ta Zima , była Bardzo Ciężka...

Była Pełna jakiegoś Dziwnego ,  Czasu ; czasem zbyt Bolesnych właśnie Wspomnień ;" lecz chwileczkę "-

pomyślałam- "przecież Ona Zostanie Zawsze ze Mną- w Jakiś Nadziemski Sposób - "A jednak"...ZOSTAWIŁAM DOM

I ŁAWECZKĘ I POSZŁAM W SWOJĄ STRONĘ , A JEDNAK ONA " GDZIEŚ NA ZAWSZE ZE MNĄ ZOSTANIE"...DALEJ,

"KOCHAM JĄ I TAK JUŻ POZOSTANIE"...