"To, co nam było, to nie była miłość..."

-         Dzień dobry Pani Aniu !

Usłyszała z korytarzowej przestrzeni. Uśmiechnęła się całą sobą, robiła to zawsze przekraczając próg kliniki.  Kilka dni temu, dostała się na staż do znanej i cenionej kliniki stomatologicznej. Spełniło się jedno z jej największych marzeń. Właśnie od dziś, miała zostać asystentką znanego stomatologa Artura Breguły, cieszyła się, słyszała o nim wiele komplementów, pochlebstw. Wszystkie pracownice pokątnie podkochiwały się w tym, sławetnym, wybitnym i jakże przystojnym doktorze. Ale Ona wcale nie miała takiego zamiaru, kochała swojego narzeczonego Olka, i była jedną z tych dziewczyn które odznaczają się zasadami: „ Kocham, nie zdradzam” !

Wyglądała dziś inaczej niż zwykle. Odmiennie. Ubrała swoją ulubioną czerwoną sukienkę, idealnie podkreślała jej kobiece kształty, kasztanowe włosy powabnie kołysały się wokół jej ramion, a blask czarnych jak węgiel oczu, połyskiwał na radość.

-         Pani Aniu, jak ślicznie pani dziś wygląda.

Wyszeptała jej Pani Kasia, recepcjonistka, będąca tam w zasadzie od zawsze. Polubiła Ankę, od pierwszej chwili. To Ona w pierwszych dniach sprawowała nad Nią opiekę, wprowadzała ją w  życie kliniki, rozładowywała stres, częstowała w czasie przerwy ciasteczkami zbożowymi, opowiadała ciekawe historie, donosiła o nowych ploteczkach zasłyszanych gdzieś w korytarzowych czeluściach. Była prawdziwą opiekunką. Fajną, ciepłą i serdeczną.

-         Dziękuję, czy....

-         Tak, już jest w swoim gabinecie, dziś nieco wcześniej niż zwykle, chodź przedstawię Cię. Jak zobaczy Cię w tej sukience, oczu nie będzie mógł oderwać, chichotała radośnie.

-         Dzień dobry Panie doktorze, to jest właśnie Ania, o której panu opowiadałam.

-         Witaj. 

Artur podał dziewczynie dłoń. Anna oniemiała. To prawda, co słyszała. Był niesamowicie przystojny, elegancki. Czarował spojrzeniem swoich ciemnych oczu. Pachniał przy tym odurzająco, już dawno, nikt nie wywarł na niej takiego wrażenia. Miał delikatny, ale zarazem wyniosły głos. Stał naprzeciwko niej i przyglądał się jej z uwagą. Obserwował bardzo dokładnie, bowiem był uważnym widzem. A przy tym uwielbiał kobiety, miał do nich ogromną słabość.

-         Chyba wpadłaś mu w oko, wyszeptała jej do ucha Pani Kasia.

-         Dobrze, zatem zostawię ją pod Pana opieką, wracam do pracy, do zobaczenia.

Anna zastygła jak wosk z kapiącej świecy, wydawało się jej że te kilka chwil trwały całą wieczność. Czuła się jak zaczarowana. Już dawno, żaden mężczyzna nie wywarł na Niej takiego wrażenia. Szybko, wróciła do rzeczywistości, przywoławszy samą siebie do pionu.

-         Pójdę ubrać fartuch.

-         Jasne, przygotuj się, za chwile mamy pierwszą pacjentkę.

Pospiesznie upięła włosy i przywdziała biały, ładny uniform. Dzień upłynął jej bardzo przyjemnie i niezauważalnie szybko. Nawet przerwę spędziła w gabinecie doktora Artura, który to poczęstował ją kawą i interesującą rozmową. Wydawało się jej, że zna tego mężczyznę od bardzo dawna, a nie od kilku godzin. On również był oczarowany tą młodą pięknością. Cóż się dziwić, była młoda, śliczna, inteligentna i ambitna. A On właśnie takie kobiety kochał. Był łowcą. Taką miał naturę, uwielbiał zdobywać.

Pokazywał się jej z jak najlepszej strony, zawsze to robił. Potrafił odurzać płeć przeciwną. Zresztą, zawsze dostawał to, czego pragnął.