Drzwi do piekła
Maria Nurowska

Nie jest prawdą, że literatura kobieca to jedynie płytkie treści pisane w niewyszukany sposób. Przykładem jest Maria Nurowska, autorka ceniona za kunszt i inteligencję. Ma piękny styl, a jednocześnie zrozumiały, dzięki czemu jej książki czyta się płynnie. Faktem jest, że umieszcza  w swych dziełach zdarzenia mało prawdopodobne, jednak zawsze przedstawione są w wiarygodny sposób.

Powieść jest historią pisarki Darii, która trafia do więzienia za zabicie męża. Co kobieta musi przeżyć, by zrobić coś tak strasznego? Czy to mąż był potworem, czy może winnych zaistniałej sytuacji jest więcej? A może to sama bohaterka była przyczyną tragedii, która się rozegrała? Próba odpowiedzi na te pytania to znaczna część książki. „Drzwi do piekła” są psychologicznym studium charakteru Darii i jej męża Edwarda oraz łączących ich skomplikowanych relacji.

Jednocześnie obserwujemy próbę godnego przeżycia za kratami kobiecego więzienia pośród agresywnych „pensjonariuszek”. Powieść pokazuje to miejsce od wewnątrz, panujące tam zasady i relacje pomiędzy więźniarkami (w tym niejednokrotnie lesbijskie), starania Darii o nawiązanie poprawnych relacji ze współtowarzyszkami, o pozycję.

Nurowska pisze o nietypowych, trudnych i chorych relacjach w związku. Książka jest przestrogą, by wzajemnie nie lekceważyć ani uczuć, ani fizyczności partnera. Mówi o tym, że warunkiem istnienia małżeństwa jest obopólne poszanowanie, a także szacunek dla samej/samego siebie. Nade wszystko nie należy prowadzić gier balansujących na krawędzi więzi pomiędzy partnerami.

W książce znajdziemy wiele nawiązań do sztuki oraz do postaci kobiecych w literaturze.

W powieściach Marii Nurowskiej często przemyka wątek odrzucenia lub porzucenia dziecka przez kobietę, niejednokrotnie na rzecz mężczyzny, co może zastanawiać. Dlaczego u autorki to nie bezwarunkowa miłość do dziecka jest priorytetem w motywacjach działań i życiowych wyborów kobiet? Wielkim pozytywnym zaskoczeniem zatem może być umieszczone w „Drzwiach do piekła” niezwykle ważne i piękne zdanie na temat macierzyństwa: „I nagle pojęłam, że wszystko w moim życiu było oszustwem, że ominęło mnie coś najistotniejszego, co może spotkać kobietę. Dlaczego uznałam, że najważniejszy jest mężczyzna? Dlaczego tego mężczyzny posłuchałam? Wmówił mi, że macierzyństwo jest nie dla mnie, że nie dam sobie rady. (…) zrozumiałam, że przegrałam swoje życie, wyznaczając w nim fałszywe hierarchie.”

„Drzwi do piekła” to mocna książka. Nie omija szczegółów kobiecych tajemnic oraz wstydliwych problemów związanych ze sferą duchową i fizyczną. Przedstawia akty i brutalne, i przyjemne dla bohaterów. Nie ubarwione. Przez to prawdziwe.

Pomimo tego, że główna bohaterka nie wzbudza sympatii, to książkę zdecydowanie polecam. Jest wybitna, wyróżniająca się na tle polskiej literatury współczesnej.

Dalsze losy Darii zawarte są w książce „Dom na krawędzi”.

Informacje dodatkowe o Drzwi do piekła:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2012-01-11
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-240-1875-8
Liczba stron: 272
Dodał/a opinię: violabu