Recenzja książki: Historia srebrnego talizmanu

Recenzuje: DB

Joanna Maria Chmielewska jest autorką wierszy dla dzieci, które ukazały się w serii „Zaczarowane rymowanki”. „Historia srebrnego talizmanu” to jej pierwsza powieść. Jak sama mówi, autorka w dużym stopniu zawdzięcza ją swoim dzieciom, bo gdyby się nigdy nie kłóciły, być może pomysł na książkę nawet nie zaświtałby jej w głowie. „Historia srebrnego talizmanu” to swego rodzaju powieść fantasy dla młodszych czytelników.

W książce odnajdujemy dwa równoległe światy, które wzajemnie na siebie wpływają, niezwykłe istoty zamieszkujące pełną dziwnych miejsc krainę Ailarips i obdarzony nadzwyczajną mocą przedmiot – tytułowy srebrny talizman. Michał, główny bohater powieści, to całkiem zwyczajny chłopiec, który ma szanse na to, by stać się bohaterem. Zdarzenia w książce rozwijają się lawinowo. Po kilku pierwszych rozdziałach dajemy się ponieść baśniowej przygodzie. Nie mogąc się oderwać od lektury, czytamy o podróży przez krainę Ailarips, gdzie żyją mądre Niedźwiedzie, przepysznie gotujące Wróżki, niewielkie, ale bardzo uczone Mądrzaki, zadziwiające istoty. Michał spotyka na swej drodze różne postaci – niektóre spośród nich są życzliwe i zabawne, inne zaś piękne, ale złe. Znajduje licznych przyjaciół, a i jego serce po raz pierwszy zapłonie miłością. Misja, która została mu powierzona, jest trudna i niebezpieczna, a im bliżej celu, tym mniej sił ma chłopiec. Ponadto gęstniejąca i ciężka mgła spowija coś przerażającego, coś, co czai się w bezruchu, coś – co zagraża nam wszystkim...

Powieść Chmielewskiej to książka znakomita. Opowiada, jak życie całkiem zwyczajnego chłopca może w mgnieniu oka zmienić się diametralnie. Jak przemyślane działanie, umiejętność walki z drzemiącą w człowieku złością może prowadzić do celu, a nie tylko przysparzać kolejnych problemów. W Mieście Zapomnienia autorka ukazuje dziecięce pokusy i wyobrażenia, którym dzieci nie mogą się oprzeć. Miasto kusi smakołykami, modnymi rozrywkami, możliwością ciągłego spełniania doraźnych kaprysów. Miasto jednak nie może dać Michałowi tego, co, najważniejsze w życiu: miłości, przyjaźni, pragnienia więzi z drugim człowiekiem. Główny bohater podczas pobytu w krainie Mądrzaków ma możliwość zapoznania się z idealną, wymarzoną szkołą, w której małe mądrzaki uczą się dla satysfakcji, nie potrzebują przymusu ani ocen. Szkoła Mądrzaków to szkoła marzeń wielu uczniów. Szkoła, w której najważniejszy jest uczeń, a nie program nauczania, nauczyciel doradza i ukierunkowuje, a uczniowie rozwijają swoje zainteresowania, czerpiąc z nauki satysfakcję. To szkoła, w której w sprzyjającej atmosferze uczniowie nabierają pewności siebie, podejmują zadania, przed którymi wcześniej uciekały. Autorka swobodnie puściła wodze fantazji, zaznajamiając czytelnika z wyimaginowaną szkołą, w której uczniowie prowadzą ZOO, tereny upraw doświadczalnych, muzeum minerałów i muzeum przyrodnicze, laboratorium chemiczne, pracownię historyczną i fizyczną. W szkole Mądrzaków jest miejsce na każdą gałąź wiedzy. Uczeń sam wybiera dziedzinę i problem, który chciałby zgłębić – a wszystko to bez klasówek i bez ocen. Autorka w sposób bardzo ciekawy pokazała odwieczną rywalizację pomiędzy rodzeństwem, bunt dziecka i krytykę dorosłych. Zwróciła uwagę na to, jak dziecko może znaleźć w sobie dobro, skąd czerpać siłę, nie mając wsparcia w dorosłych. Chmielewska ukazuje, jak reagować na zaczepki starszych kolegów i w jaki sposób zwracać się o pomoc, by sprawcom przemocy nie uchodziło to bezkarnie.

„Historia srebrnego talizmanu” to bardzo ciekawa, wciągająca, mądra powieść, odpowiadająca na wiele problemów, z którymi na co dzień borykają się dzieci. Na pewno przypadnie ona do gustu uczniom szkół podstawowych, lecz nie znudzi zapewnie również gimnazjalistów. Książkę czyta się doskonale, język jest prosty, zrozumiały nawet dla młodszych dzieci. Ponadto powieść Chmielewskiej pomaga kształtować uczucia, miłość, przyjaźń i wyobraźnię, uczy też dobrych manier. Na uwagę zasługuje również fakt, że i strona edytorska książki jest bardzo dopracowana. Ładnie wydana, w twardej oprawie, ozdobiona kilkunastoma ilustracjami czarno-białymi, z pewnością na długo zagości w pamięci młodych czytelników i niektórzy z nich sięgną po nią niejednokrotnie.