Krótkie dni i noce
Rafał Kuleta

Na "Krótkie dni i noce" natrafiłam całkowicie przypadkiem, szukając zupełnie czegoś innego w miejskiej bibliotece. Opis i znajdujące się wewnątrz ilustracje zaintrygowały mnie jednak na tyle, że bez wahania zabrałam ów książkę do siebie na miły (albo raczej makabryczny) wieczór.

Ten niepozorny zbiór opowiadań skrywa w sobie dokładnie 333 historii, których surrealizm ujawnia się dopiero w ostatnich zdaniach tekstu. Co ciekawsze, każde z nich zawiera w sobie jedynie 100 słów. Myślę, że to bardzo duży pozytyw dla twórczości Rafała Kulety i dodatkowo intryguje czytelnika sięgającego po "Krótkie dni i noce". Sama dotychczas nie miałam przyjemności spotkać się z drabble i uważam to za bardzo ciekawe doświadczenie, a co najmniej zapadające w pamięć.

Jednak, o "Krótkich dniach i nocach" nie zapomnę nie tylko ze względu na ich formę. Opowiadania te bardzo silnie oddziaływały na moją wyobraźnię, przyprawiały o gęsią skórkę i histeryczny śmiech jednocześnie. Naprawdę, czytając tę książkę po prostu... bałam się. Większość z nich wywoływała we mnie irracjonalny strach, a ich różnorodność i pomysłowość autora przyprawiały o zimne dreszcze. Świat przedstawiany przez Rafała Kuletę był po prostu dla mnie jednym wielkim szaleństwem, a makabryczności i grozy zawartych w nim nie powstydziłby się nawet sam Edgar Allan Poe. Całości dopełniły niesamowite ilustracje Olgi Kołodziejczyk i Anny Jarmołowskiej. Ów grafiki wywołały we mnie dość mieszane uczucia, bo czy ociekającą grozą obrazy można nazwać pięknymi?

Dlatego też, "Krótkie dni i noce" polecam przede wszystkim osobom, którym nie straszne są koszmary, mają doprawdy silne nerwy i... nie mają dzieci, gdyż i one udział mają w tej groteskowej makabrze. Bez wątpienia, po tej lekturze, nie spojrzycie już na telefon komórkowy, czy domek z kolorowych klocków w ten sam sposób, co zaledwie dzień wcześniej...