Recenzja książki: Manuskrypt Chopina

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

„Manuskrypt Chopina” to doskonale skomponowany thriller autorstwa piętnastu znanych autorów powieści grozy. Niezwykle szybka akcja, zdarzenia zmieniające się jak w kalejdoskopie oraz skomplikowana intryga sprawiają, że „Manuskrypt Chopina” czyta się z zapartym tchem aż do ostatniej strony.

Do rąk Harolda Middletona, znawcy muzyki klasycznej i kolekcjonera partytur, trafia tajemniczy manuskrypt, którego autorem miał być Chopin. Middleton podejrzewa, iż jest to falsyfikat, który dostał od polskiego stroiciela fortepianów. Jednak po serii zbrodni, jaka miała miejsce w Warszawie, czy porwaniu mieszkającej we Włoszech siostrzenicy stroiciela okazuje się, że manuskrypt jest nie tylko bezcennym dziełem sztuki, ale została w nim zaszyfrowana tajna wiadomość. Na domiar złego Middleton musi zmierzyć się z duchami przeszłości, zakończyć nierozwiązane sprawy, a także nie może pozwolić się złapać bandytom próbującym wykraść bezcenną partyturę.

Akcja powieści biegnie niezwykle szybko. Żaden z autorów nie zwalnia tempa, co sprawia, że kryminał ten jest spójny, a kolejne części niewiele się od siebie różnią. Każdy z autorów chciał jednak pozostawić po sobie jakiś ślad, co sprawia, że w niektórych rozdziałach czytelnik dostrzega znakomicie opisane samochodowe pościgi, słowne potyczki czy mrocznie scharakteryzowany krajobraz. Są to jednak tylko szczegóły, które sprawiają, że „Manuskrypt Chopina” niesamowicie trzyma w napięciu.

Pojawiające się w pierwszych rozdziałach kolejne wątki mogą początkowo wprowadzać zamęt, jednak z biegiem czasu akcja powieści się klaruje, a z początku irracjonalne powiązania i układy zawarte między bohaterami stają się jasne. Ta wielowątkowość sprawia, że czytelnikowi wydaje się, że w „Manuskrypcie Chopina” wszystko jest możliwe, co niewątpliwie potwierdzają nagłe zwroty akcji.

W powieści czytelnik zauważy zderzenie ze sobą kilku światów. Oprócz kontrastujących ze sobą świata muzyki i zbrodni postawione zostały obok siebie również kultury kilku narodów. W obliczu tajemniczych morderstw polska, włoska i amerykańska policja muszą nauczyć się współpracować i zacząć darzyć się zaufaniem. I choć autorzy starali się oddać realia panujące we współczesnej Polsce, to jednak daje się zauważyć trudny do wykorzenienia mit o Polakach jako ludziach biednych, może nawet trochę zacofanych, którzy jako jedyną możliwość ucieczki przed ubóstwem wybierają emigrację.

Szczególne miejsce w powieści zajmują sprawy II wojny światowej, konfliktu na Bałkanach czy czystek etnicznych w Kosowie. Autorzy z ogromną starannością próbują oddać strach i cierpienia ludzi stojących w obliczu śmierci. Dają do zrozumienia, że ludzka chciwość nie zna granic, że chęć bogacenia się czy pragnienie posiadania bezcennych skarbów kultury i sztuki potrafią doprowadzić do budzącego grozę ludobójstwa. Autorzy podkreślają jednak, że za każdą zbrodnię przyjdzie mordercy kiedyś odpowiedzieć.

Stworzone przez Jeffery’ego Deavera – pomysłodawcę powieści – postaci są wiarygodne, jednak nieustannie zdają się coś przed czytelnikiem ukrywać. „Manuskrypt Chopina” jest zatem powieścią, w której czytelnik na próżno będzie domyślał się zakończenia. Autorzy do tego stopnia trzymają czytelnika w napięciu, że właściwe rozwiązanie akcji przedstawiają dopiero na ostatniej stronie. Książkę czyta się z niezwykłą przyjemnością, a ostateczne zakończenie będzie dla czytelnika nie lada zaskoczeniem.