Recenzja książki: Spotkanie w chmurach

Recenzuje: Agnieszka Chmielewska-Mulka

Jakie są szanse, że dwoje obcych ludzi siedzących obok siebie w samolocie jest sobie przeznaczonych? Zwłaszcza, gdy wydają się być przeciwieństwami. Ona jest optymistką, szukającą niestrudzenie miłości, a on zdecydowanym cynikiem - okrutne doświadczenia nauczyły go, że nie można nikomu wierzyć. Choć w trakcie lotu z Londynu do Chicago oboje odnajdą to, czego potrzebują, po opuszczeniu pokładu samolotu każde ruszy w swoją stronę...

Książka podejmuje temat relacji międzyludzkich (także małżeńskich i tych, które występują w rodzinach rozbitych), a Adele Parks bada je w dość intrygujący sposób. Pisarka wplotła w fabułę powieści także wątki związane z uzależnieniem, chorobami, ujawnieniem orientacji seksualnej, dawnym romansem. Początkowo tempo akcji jest nieco powolne. Przez pierwszych kilkadziesiąt stron czekamy, aż fabuła się rozwinie czy przyspieszy. Niełatwo wniknąć do tej historii, ponieważ każdy rozdział dotyczy innej postaci (mamy ich w powieści cztery) i przeskakujemy od jednej do drugiej. Autorka ciągle zmienia także sposób narracji, co może rozpraszać. Podobnie jak irytować mogą opisy idealnej fizjonomii bohaterów czy ogromna liczba nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności.

Postaci zapadają głęboko w pamięć. Jo wydać się może bardzo naiwna, neurotyczna i kapryśna. Mimo że jest prawie 36-latką, sprawia wrażenie jakby miała 17 lat. Jej obsesja na punkcie planowania ślubu i przyszłości z każdym facetem, którego spotykała, jest po prostu irytująca. Jo każdą relację damsko-męską rozpoczyna od seksu. Jednak najsłabiej wypadają jej niekończące się monologi wewnętrzne. Trudno zrozumieć, w jakim celu pojawiają się w powieści.

To, niestety, nie koniec dziwnych zachowań bohaterów. Na przykład tajemniczy i przystojny Dean, nagle zdaje sobie sprawę z tego, że wszystko, czego kiedykolwiek pragnął w życiu, to kobieta. Choć spędził całe życie, unikając zaangażowania, nagle po spędzeniu 48 godzin w towarzystwie możliwie najbardziej irytującej z kobiet na tej planecie decyduje, że nie może żyć bez niej. Czy taką przemianę można uznać za wiarygodną?

Szkoda, że autorka nie poświęciła w powieści więcej miejsca relacji pomiędzy Clarą a Eddiem. Może wtedy lektura okazałaby się bardziej atrakcyjna? Ciekawym elementem całej historii jest za to ukazanie niektórych wydarzeń z dwóch punktów widzenia. Ponadto trzeba podkreślić, że poszczególne rozdziały ukazują odmienne spojrzenie na życie.

Nie spodziewałam się, że książka będzie niosła głębsze przesłanie. Myślałam, że to lekka, łatwa i przyjemna powieść obyczajowa. Okazuje się natomiast, że Spotkanie w chmurach uzmysłowić ma czytelnikowi, że nikt nie jest doskonały i że przebaczenie jest najtrudniejszą, ale najbardziej istotną częścią każdej relacji ludzkiej. Książka Adele Parks to również opowieść o zakochaniu się na przekór wszystkiemu. O znoszeniu barier, przeszkadzających w ponownej ocenie życia i rozpoznaniu tego, czego naprawdę potrzebujemy. To również historia przebudzeń oraz pożegnań. Mimo sporych niedociągnięć, to lektura interesująca, którą wieńczy naprawdę zaskakujące zakończenie.