Recenzja książki: Zanim znowu zabiję

Recenzuje: Edyta Staniec

KRYPTONIM ZZZ

Jak powszechnie wiadomo, piłka jest okrągła, a bramki są dwie. I to by było na tyle, można by rzec, w zakresie wiedzy komisarza Heinza na temat tego sportu. No, może dorzuciłby jeszcze, że jego ojciec był naprawdę świetnym piłkarzem, niestety jednak karierę przedłożył nad rodzinę. Do tego stopnia, że syn nawet nie chce go znać. Życie nie byłoby jednak ciekawe, gdyby toczyło się zgodnie z naszymi oczekiwaniami i zamierzeniami, toteż zaskoczy i Rudolfa Heinza. W jego życiu na nowo pojawi się "ojciec marnotrawny", pragnący zbliżyć się do syna i uzyskać jego przebaczenie oraz dążący do wykorzystania umiejętności syna do wykrycia przyczyn śmierci samobójczej znanego i cenionego piłkarza, Jacka Kosa. Pomimo urazy żywionej do Heinza seniora, komisarz -zafascynowany nietypową sprawą - podejmie się prywatnego śledztwa w sprawie nietypowej śmierci piłkarza. Doprowadzi go ono do wykrycia afery, której nie spodziewałby się nawet w najgorszych snach. Ale na tym nie koniec. Rudolf Heinz zmuszony będzie do ogromnej ostrożności, bowiem obok niebezpieczeństwa związanego z wtykaniem nosa w nie swoje sprawy, zawiśnie nad nim groźba spotkania oko w oko z Inkwizytorem, czyli szaleńcem, którego przed laty wpakował do szpitala psychiatrycznego, a któremu udało się właśnie uciec. Psychopata, pałający żądzą zemsty, oraz piłkarskie grzechy. Tak można w skrócie opisać to, z czym będzie się musiał zmierzyć Heinz. 

Fabuła to jednak dopiero początek opowieści. W jej tle, niejako na obrzeżach prowadzonej sprawy pojawią się informacje, które dotyczą światka piłkarskiego. Od zarządzania klubami, po chuliganów stadionowych (albo - jak kto woli - kiboli). Jest i korupcja z procederem sprzedawania meczy, bandytyzm stadionowy, walki klubowe, handel narkotykami, szemrane interesy itd. Czyli wszystko to, o czym nieustannie słyszymy w mediach.

Mamy tu także historię trudnych relacji na linii ojciec-syn. A właściwie - opowieść o braku relacji i mozolnej próbie odbudowania ich od podstaw, znalezienia punktu wspólnego, który pomógłby nawiązać emocjonalną więź. To książka opowiadająca o próbie uporania się z własnym gniewem, z zadawnionym żalem i rozrachunek z przeszłością. Oczywiście, pamiętać należy jednak, że najważniejsza w książce jest sprawa kryminalna, a opisane tematy pojawiają się mimochodem, choć niektóre miejscami eksponowane są mocniej niż inne.

Zanim znowu zabiję to powieść bardzo wdzięczna również za sprawą złośliwości i specyficznego poczucia humoru Rudolfa Heinza. Podobno w ten sposób i z takim urokiem przeżywają życie osoby bardzo inteligentne. I nie można wątpić w tę inteligencję, bowiem poczucie humoru bohatera jest zaraźliwe. I udziela się ono nie tyle jego otoczeniu, co ubawionemu czytelnikowi, pozostającemu pod wrażeniem powiedzonek pana komisarza. Do tego Heinz zaprasza czytelników na literacki spacer ulicami Katowic, przywołując wspomnienie znakomitego kryminału Ręczna robota Ryszarda Ćwirleja. 

Chyba nie muszę dodawać, że najnowszą powieść Czubaja po prostu gorąco polecam?