Recenzja książki: Wilcze leże

Recenzuje: Damian Kopeć

Światy Pilipiuka po raz kolejny

Andrzej Pilipiuk pozostaje wierny swoim światom i zasiedlającym je bohaterom.‭ ‬Wraca do nich regularnie.‭ Zasadniczo p‬ozostaje też wierny swoim fanom i ich oczekiwaniom.‭ ‬Owszem, ewoluuje,‭ ‬zmienia akcenty,‭ ‬ale‭ ‬podstawowe cechy jego prozy pozostają takie same.‭ ‬W przypadku opowiadań są to przede wszystkim: niesamowity klimat,‭ mocne ‬osadzenie w historii,‭ ‬melancholia,‭ ‬intrygująca zagadka,‭ ‬delikatny humor.‭ ‬Nie inaczej jest w przypadku‭ ‬Wilczego‭ ‬leża,‭ ‬dziewiątego już tomu‭ ‬cyklu Światy‭ ‬Pilipiuka.‭ ‬Trudno powiedzieć,‭ ‬że jest‭ ‬to‭ ‬zbiór najlepszy,‭ ‬ale z pewnością jeden z wyróżniających się.‭ ‬Trzeba mieć spory talent, by każdym kolejnym opowiadaniem‭ „o‬czarować‭” ‬złaknionego słowa pisanego czytelnika.‭ ‬Pilipiuk urzeka swoimi krótkimi historiami -‬ przede wszystkim ich atmosferą,‭ ‬stylem opowiadania i pomysłowością.‭ ‬Sięga po elementy powieści przygodowej,‭ ‬kryminału,‭ ‬fantastyki,‭ ‬horroru.‭ ‬Pełnymi garściami czerpie z historii.‭ ‬Życzliwie patrzy na ludzi - ‬nawet tych których‭ ‬nie zawsze‭ ‬można nazwać porządnymi czy przyzwoitymi.‭ ‬Sięga po rozmaite motywy z literatury i kina,‭ ‬bawi się nimi z wprawą jak doświadczony kocur z kłębkiem wełny.

Dotknięcie nieznanego, nienazwanego. Chwila, gdy z przerażeniem odkrywamy, że otaczająca nas twarda rzeczywistość wcale nie stanowi niewzruszonego monolitu. Że przecinają ją rysy, szczeliny, luki, uchylone drzwi...

Jak należałoby się spodziewać, w większości opowiadań spotkamy znanych i lubianych bohaterów, takich jak Robert Storm i Paweł Skórzewski. Ten pierwszy pojawia się aż w pięciu z nich. W Odległych krainach bada sprawę zaginionego chłopaka, kaleki z ulicy Krowiej. Historia ta potwierdza, że zawsze należy mocno uważać na różnego rodzaju odrzwia - zwłaszcza te skropione krwią. W Lalce spotykamy zaawansowaną pod wieloma względami lalę z sex-shopu, jeszcze tak niedawno uważaną za perwersyjną, a dziś niemal naturalną jak kawa w ziarenkach. I możemy obserwować potyczkę zwykłego obywatela z agentami służb specjalnych. Listy z wysokich gór są przewrotną pieśnią ku czci nowoczesnego zabobonu, czyli uzależniających jak nikotyna prognóz pogody. Opisują uroki ośnieżonych gór i siłę staromodnych zasad, które każą dotrzymywać danego słowa nawet wtedy, gdy nikt nas z tego nie rozlicza. W Cmentarzysku marzeń Robert wyznaje, że bez Warszawy (choć niekoniecznie - jej elit), jej dziejów i zagadek nie istnieje. Wątkiem przyszłościowym jest tu swatanie obieżyświata. Relikwiarz, gdzie swatanie bohatera trwa w najlepsze, kończy jakże charakterystyczne dla postaci Pilipiuka zdanie: Nie ma dowodów. Są znaki...

Doktor Paweł Skórzewski pojawia się w Promieniach X. Żywych rumieńców nabiera tu zdanie: wsi spokojna, wsi wesoła. Wilkołak się tu ukryć zdoła. W opowiadaniu Ci, którzy powinni pozostać wreszcie możemy spotkać lekarza, o którym wszyscy marzą. Jeszcze lepszego i zdolniejszego niż mistrzowie z Leśnej Góry. Cóż, on też jest z Góry.

Wilkołaki pojawiają się jeszcze w tytułowym Wilczym leżu, smutnej historii rozgrywającej się w czasie ostatniej wielkiej wojny światowej. Za to w Samobójstwie na Maślicach uwagę przykuwa egipska mumia. Wniosek z tej historii jest co najmniej jeden: miłość niektórym robi dziwne rzeczy z głową.

Historie zebrane w‭ ‬Wilczym‭ ‬leżu czyta się z przyjemnością.‭ ‬Zawsze możemy liczyć na piękne opisy,‭ ‬ciekawe informacje z historii,‭ ‬intrygujące zagadki,‭ ‬zaskakujące zakończenia.‭ ‬Są one bardzo dobrze przemyślane i‭ ‬z dużą wprawą‭ ‬napisane.‭ ‬Znaczącą rolę odgrywa w nich tajemnica,‭ ‬której rąbka starają się uchylić bohaterowie.‭ C‬óż z tego,‭ ‬kiedy za jedną zasłoną pojawia się zawsze następna,‭ ‬a nienazwane kryje się za tym,‭ ‬co można‭ ‬przyszpilić konkretnym słowem?‭ ‬Pilipiuk nie pozwala‭ ‬nam‭ ‬się nudzić,‭ ‬a w plastycznie opowiedzianych historiach przenosi nas w czasie i przestrzeni - tak, jak tylko on potrafi.‭ ‬Bawi,‭ ‬uczy,‭ ‬przestrasza.‭ ‬Zadziwia pomysłowością.‭ ‬Oby jak najdłużej.

Magia, to magia. Parzy, kaleczy, brudzi, zabija ciało i duszę... Wcześniej czy później te siły żądają ofiary.