Jesienne ogrody - wiersz
Jesienne ogrody
Smutny jest widok ogrodu
Gdy płatki róży opadają
Zamiast ciepła więcej jest chłodu
I ptaszki mniej śpiewają.
Skaczącej pliszki już nie widać
Cegiełka w świat odleciała,
Lecz w oczku rybce jeść trzeba podać
By na wiosnę znów w wodzie pluskała.
Swą barwą kolorów w jesiennej porze
Astry nam dają radości wiele.
Choć smutne są nasze twarze
To raźniej nam jednak na duszy i ciele.
Wiatr hula po całym ogrodzie
Przemieszcza liście w różne strony
Bo pełno ich wszędzie już na spodzie
A w górze puste są drzew korony.
Jedynie sikorka w okno zapuka
Znak to, że z nami zostaje.
Każdego dnia już rankiem stuka
I porcję posiłku swego dostaje.
Wiktor Hys