Wyznanie nieszczęśliwie zakochnaego mężczyzny do młodej niewiasty - wiersz

Przewrotny kolei rzeczy

Czasu nielitoścwego 

Gdy wzdycham do 

Oblicz niewiasty

Lecz serce me krwawii !!

Gdzież były te chwile...

Spędzone w myślach

Bijącej piersi

Uciechy zabawy diecięcej

tak bym chciał obiąć 

Móc kroczyć po zieleni

Wonnej fiołkowych całunków...

o Losie !!!

Łzy goryczy 

Tyle prawdy mówią 

Nie dane mi jest cieszyć się

Lecz gdy tylko o Niej myślę 

Lżej mi oddychać

Czuję że żyję!!!

Czasu nielitościwego

Kolei 

Cofnąć wskazówki młodości

I cieszyć się szczęściem 

Burzowych czarnych 

Loków

I snuć marzeń planów 

Widoki

By skoczyć na przekór

Innym

Nie dane mi jednak...

Żal i smutek otaczają 

Mą duszę 

Gdzież szukać radości ?!

Bądź przekęty!!!

Kolei nielitościwego

CZASU!!