czas żniw - wiersz

na szpitalnym łożu leżę sam
i dusza ma się kiwa 
w drzwiach z kosą staje pan 
już wiem że to nie żniwa 


i z sieni słychać ostry krzyk
z ciemnej doliny o pomoc może 
niewidzialna dłoń zakręca tlen
i to uczucie jakże błogie