upadam - wiersz

biel zasłoniła oczy

szare dusze przykrył puch

cichutko zdobi sumienia

pruszą emocje 

biegnę zdyszana życiem

porwana suknia  sunie 

gałęzie uderzają w twarz

upadam

zimno tuli w dłoniach

rzeczywistość mrozi 

proszę nie zabieraj

serce przenika  łód

cicho powoli wbija

zamykam oczy 

gaśnie blask