sen - wiersz

Jak ołów ciężkie powieki me,

w głowie pulsuje przy skroni,

słyszę tykanie zegara w tle,

mózg za wszelką cenę się broni.

Oddycham spokojnie, głęboko,

sen powoli przychodzi,

jeszcze raz ziewam szeroko

i oddaję się w otchłań nicości.

Sen bardzo dziwny,

o tykaniu zegara,

mówi do mnie jakby nocna mara.

To, co było, jest tutaj,

ktoś rozmawia, ktoś śpiewa,

jak rzeczywistość przeniesiona zza drzewa.