Wędrówka… - wiersz

Drogą z kamieni po płatkach róż

Smagany wiatrem  i w strugach deszczu

Często pod górę a czasem w dół

Po rosie rankiem przez mrok o zmierzchu

Wśród łanów zbóż lub poprzez las

Mostami z tęczy w promieniach słońca

Przeważnie z tobą czasami sam

Wędrówka trwa i niema końca

To życie nasze podróżą jest

Gdzie był początek już nie pamiętam

Czy gdzieś jest koniec i czy on jest

I jaka czeka nas tam gdzieś puenta

Nie pytaj o nic już dzisiaj mnie

Nie czas żałować że już tak późno

Idąc powoli choć można biec

Na życia metę dotrzemy równo…

JW.