Kochać to kara - wiersz

W cierpieniu cierpkim jak trucizna zaznaje radość W rozkoszy słodkiej niczym winogrono odczuwam smutek  W zagmatwanym losie tym pytam: Czy tym jest miłość? Jeśli tak odsuń ją sprzed oblicza mojego Walcząc o żywot opadam  Przypominając pierwszą kroplę wiosennego deszczu i pytam:  Czy tym jest szczeście?  Jeśli tak nie zadawaj już tych ciosów  duszy kruchej  Bo umieram  Ostatnim tchem wołam: Kochać to kara nie nagroda