Wenecja - wiersz

Wyjęte cegłówki znad twej główki.

Zwykłe nieporozumienie.

Zdjęte siłą chętnej jaźni mary pustki.

Ludzkie ukontentowanie.

Wszystko jest miłe przy ustach burgundu.

Romantyczne drżenie.

Krótko fotografuję ciebie - ty w cudzym-słówku.

Zjednane pragnienie.

W gondoli z aureoli czarujesz oczami.

Uśmiechy jędrne.

Nie osmoli chocholi bieg za marzeniami.

Wdechy pokrętne.

Zachęty prośba na brzdęk wiolonczeli.

Rozpłynięci cali.

Ujęty w kanale flauty mej burzycieli.

Miłości poruszycieli

Tak płynąć nie dają grajki, ni cegły,

Romantyczne ukojenie.

Kanały mój świat przędły,

Aż myślenie okrzepnie.

W banały zaczarowany jak nikt na ziemi.

Odczarowuję świat z namiętności cieni.