Brakuję mi - wiersz

Brakuję mi dotyku.

Dłoni spokojnie lądującej na barku.

Takiego, by mocno zaczerpnąć i nie puścić.

Brakuję mi słowa.

Znaku zapytania, przeżuwającej ciszy

Wykrzyknika i zdziwienia zbyt częstego.

Brakuję mi przerwy.

Pomiędzy literami, gdzie po twarzy wyrażałem braki.

Po spotkaniach i twego kroku co rósł blisko mnie.

Brakuję mi troski.

Zaangażowania w życie, w którym tylko niepełne.

Pietyzmu, bo nim oddychałem w twe włosy.

Brakuję mi uśmiechu.

On był nagrodą, którą się posilałem.

Bez niego jestem tylko ja.

Brakuję mi smutku.

Gdy już wiedziałem.

Czasu jak kładki między Nie i Nie.

Brakuję mi Julii.