21 gramów - wiersz

21 gramów - tyle ile waży ludzka dusza, Każdy dzień to męka, Lęk przed samym sobą. Jakim narzędziem w rękach Boga jesteśmy? W co wierzymy? Stos pytań - żadnych odpowiedzi. Głucha cisza w mojej głowie, Ciągła obawa, Boję się, choć wiem, że nie powinienem. Czekam na dzień, czekam na wyrok, W celi własnych lęków. Boję się zmierzyć z własnym strachem. Schody - tylko je dostrzegam. Każdy dzień - kolejny krok, ale czy słuszny? Wybór - oto co mi pozostało. Pytanie - w górę? W dół? Schodzisz - cierpisz, Wspinam się na szczyt swoich marzeń, Lecz to tylko złudzenia jakich wiele. To tylko gra pełna pytań pozostających wciąż bez odpowiedzi. To kara za grzechy, To jak róża ma kolce więc kłuje, Bolesne zadaje rany, Tak samo człowiek cierpi gdy kocha, A nie jest kochany!