Pora na jesień - wiersz

gęste zielone myśli

uległy rozproszeniu

niektóre uleciały

inne zaś nabrały barw

spokój duszy

wytłumił zapach róż

nabrzmiałe głowy

od naporu spraw

cienie ulatniają się

coraz prędzej

jeszcze bardziej

ciepła twego pragnę

przepełniony nostalgią

kryształowy meteorytów rój

rozwiał letnie kosmyki

roztańczonych wierzb

nadeszła

pora nieustannego westchnienia

płomiennych uniesień

rudowłosej pani