Wszystkie moje dusze - wiersz

Przez przypadek zamknięte w komodzie
na kilku pożółkłych kartkach papieru
na jedno oko ślepe, o kulawej nodze
snujące się poprzez życie bez celu

Gnijące w nadziei powrotu wspomnień
truchła ich cieni snują się w koło mnie
chwil, których nie potrafiłem zapomnieć

Smutne i samotne
miłości wiecznie głodne

Wszystkie moje dusze...

Utkane z nieświętej pamięci
nadziei, łez, dymu, krwi i rtęci

Pół nagie w oczach tysięcy legionów
o szklanych oczach i sercach z betonu
pomiotu miłości, bezskrzydłych aniołów

Zamknięte w komodzie okruchy nieba
w bezpamięć rzucone, jak te kamienie
które każdy Bóg rzucił, kiedy było trzeba
obwinić mu byle kogo za swoje cierpienie