nie chłonie - wiersz

serce nie biło zbyt długo

powoli zasnęło zmeczone

przykryte kurzem zbyt szczelnie

z bólu tak jakby skręcone?

wstając zasłania zasłony

samotność- kolega po fachu

otwiera zamknięte szczeliny

przecieka... kapie jak z dachu

zbyt dużo miłości wokoło

zamyka się okno na świat

spokojnie zasypia ponownie

wpatrzone w marzenia jak kwiat

butelka bez wina już pusta

kwiaty bez wody w wazonie

już nie pamięta swych marzeń

jest zaschłe... nie chłonie