Logika bankowa - wiersz

 nim wkradł się egoizm
a niepewność podcięła skrzydła
mogliśmy na kredyt budować mosty
by być bliżej siebie

dłoń nie podana w porę
i legło wszystko w gruzach

została pamięć
wciśnięta w szczeliny
która wyostrza czucie
i zablokowane konto
w banku zaufania

nic nie wskórasz
choćbyś brzeszczotem w zębach
piłował skorupę
stwardniałam od fałszywych słów
rozczarowania wyżłobiły rysy
które zawsze będą widoczne

więc szukaj szczęścia
w innym okienku

ode mnie nie dostaniesz

nawet uśmiechu