Szal pragnień - wiersz

gdybym była tkaczką czasu
to po nocach należycie
tkałabym szal gwiezdnym pyłem
oraz wszystkim co cenicie

magią wiatru w swojskim siole
chłodna bryzą wprost od morza
kubkiem kawy na twym stole
i widokiem tym z Niechorza

wonią wiśni w wiejskim sadzie
tańcem cichym tataraku
również włosem tym w nieładzie
podczas nocy na biwaku

górskim szlakiem nad przełęczą
zewem który nas przyzywa
siedmiobarwną letnią tęczą
skarbem który byś odkrywał

barwną łąką pełną kwiatów
i prawdziwków tych z polany
pośród sosny aromatu
w leśnym runie tam schowanych

pomysł trochę to szalony
ale tak jesteście mili
więc dołóżcie ze swej strony
co w nim byście uwiecznili