Nad brzegiem - wiersz

Nad brzegiem

Gdy nad brzegiem stanę,

Mego życia - końca.

Głąb czeluści ogarnie,

Wątły promyk słońca,

Chciałbym Matko - Królowo,

Byś stała nad brzegiem.

Była mą Powierniczką,

Między ziemią, Niebem.

Niech nadziei promyki,

Budzą moje tchnienie,

Studzą wsze wątpliwości,

Wzbogaca natchnienie,

Rodzą zdrowe owoce,

A z nasion, ich łona,

Wzrasta wiara ogromna,

Wieczna, nieskończona.

Z utęsknieniem poczekam,

Nie drgnie brew, powieka,

Aż miłości Twej spłynie,

Wierna Matce, rzeka.

Daj mi wytrwać w pokorze,

Jak nasz Ojciec każe.

Byśmy w Niebie Anioły,

Byli, nie Łazarze.

Józef Bieniecki