nie pytam już - wiersz

czy podają kawę

gdy przy stole czasu

pertraktuję z życiem

odsetki od naiwnych pytań

spłacam słodką nadzieją

powoli kurcząc się

we własnej skorupie

zajęta pełzaniem

tracę zapachy

smaki mieszają się

coraz trudniej

wyodrębnić właściwe

cisza odbiera głos

zdzierając łuskę iluzji

,,kłamstwo zabija przyjaźń

prawda miłość”*

*Morgan Charles Langbridge