chcesz? - wiersz

pokrętne ścieżki wybujałej wyobraźni
które o świcie chowam w torebce

 
z kroplą wzruszenia deszczowy świat
gdzie bujną zielenią porosła dusza
 
oczy wpatrzone w makowe płótno

przy którym spowiadasz mnie nawet z myśli
 
figlarne usta gotowe kraść uśmiech
pod mostem z tęczy sadzić marzenia
 
i te moje wyblakłe serce
w drugim stadium czasochłonnej renowacji
 
to przecież niewiele