Szukam ponownie - wiersz

wychodzę przez uchylone drzwi

mijając identycznych ludzi

podziwiam ich nierytmiczny taniec

są jakby szczęśliwi z najmniejszych rzeczy

że pies przebiegł na drugi koniec ulicy

a ktoś inny komuś podał dłoń na pomoc

ja tylko chyba niewidoczna

bez buta na jednej nodze

nie spieszę się

powoli

szukam tego

który ocali me serce

i będzie jak stado rozwścieczonych motyli

i jak spokojny staruszek przy studni

i nawet jak zarumieniona stokrotka w kałuży

byleby był choćby go nie było

zanim ominę miłość

między nieswoim palcami