bez skrzydeł - wiersz

już nie gonię bo i po co

świat się skurczył w jednym słowie

nawet księżyc pewną nocą

rzekł mi smutno - odpuść sobie

w jakim celu siejesz barwy

skoro radość się rozpierzchła

nie jesteśmy aniołami

coraz bliżej nam do piekła

oszukujesz sama siebie

nie zaśmiecaj więc  portali

nic nie wskórasz dobrym słowem

co raz pękło też nie scalisz

szkoda trudu kobiecino

rwania myśli wprost spod żeber

nie poezją człowiek żyje

lecz codziennym zwykłym chlebem