Bóg rodzi się w człowieku* - wiersz

w małej wiosce gdzieś w Laponii

praca wrze już na całego

by Wigilia znów w euforii

zawitała do każdego

napełnione prezentami

sanie ruszyć nie chcą z miejsca

a i lista z żądaniami

z każdym dniem jest coraz większa

– jęknął święty – to przesada

siedem osiem na osobę

mi odmówić nie wypada

chyba garbu się dorobię

jakieś czary by się zdały

ileż można po tych dachach

jestem cały obolały

i zbyt ciężki aby latać

drzwi otworzyć często nie chcą

zagubieni zabiegani

choć życzenia cicho szepczą

to podarki są nie dla nich

oni wiedzą co naprawdę

podarować trzeba w święta

radość z życia kłótni żadnej

ciepło ludzkie byś pamiętał

* E. Waśniowska