dzisiaj - wiersz

gdzie jest dziewczyna z tej fotografii
patrząca ufnie w odległą przyszłość
ten wiatr we włosach co gnać potrafił
jakże ulotne – kruche to wszystko

energia która aż z niej kipiała
zawsze gdy tylko była wśród ludzi
i czarująco śmiała się – śmiała
więc mewa śmieszka każdy zwykł mówić

ktoś inny pisał że morska bryza
przynosi z sobą powiew świeżości
czasem odpływa to znów przybliża
lecz zawsze z dozą jakiejś dzikości

błękitną wstęgą w bieli się ściele
pośród potyczek ważkich polemik
piórem maluje swe akwarele
powstając z prochów matki alchemii