nie tylko czternastego - wiersz

proszę nie pytaj dlaczego po co

za trudne dzisiaj takie pytania

są wszakże troski które jednoczą

jak również prawda co je przysłania

psoci mi tutaj niemiłosiernie

skubie znienacka złudną nadzieję

autoironią buzuje we mnie

więc dziwny humor po kartkach ścielę

ale gdy tylko ciepło spoglądasz

turkus i bursztyn w jednym spojrzeniu

świeżością mami ogniem pożąda

że chce się szeptać znów po imieniu

rozbierać myśli ujarzmiać słowa

gesty zamieniać na dotyk śliski

jak ważny jesteś – szeptać – całować

być tak zwyczajnie dla siebie wszystkim