prawdziwa - wiersz

Raffaello i praliny

na rozłąkę i powroty

dla mężatki i dziewczyny

skromny rewanż za kłopoty

jakby były panaceum

na rozterki trzepot duszy

zbyt bolesny strzał do celu

lub gdy szczęście zawieruszy

okłamaną porcją uczuć

co na chwilę karmi zmysły

aby uśmiech nagle wrócił

chociaż iskry gdzieś rozprysły

można było poczuć w ustach

słodycz niecnych pocałunków

żal wyleczyć kiedy pustka

doliczała do rachunku

roztrząsanie słowa myślą

wylot złudzeń w mig z półświatka

więc wyszepczę zanim wcisną

lepsza gorzka czekoladka