Warszawa - wiersz

Warszawa

I pomyśleć, że miała być
duchem w wieczności,
pyłem siwym pustynnej
udręki.

Niszczona
ulica za ulicą
z pełną krwią jej mieszkańców
z potokiem łez całego kraju.

Powstała,
powstała
cegła po cegle
nie z kolan
bo ona nigdy przed nikim
się nie ugięła,

była i jest
prawdziwą
Warszawą...

Łódź 17.04.2014   Mirosław Pęciak